Το ραδιόφωνο στο φουλ, να παίζει η τρελή αθλητική εκπομπή του φαφούτη, του Γεωργίου και ο οδηγός να μην το χαμηλώνει ούτε λιγάκι για να μ'ακούσει. Είχα ήδη βραχνιάσει απ'το μαγαζί και έπρεπε να συνεχίσω να φωνάζω μπας και ακούσει τον προορισμό μου.
υτυχώς συνεννοηθήκαμε επιτυχώς και ο οδηγός [γύρω στα 55-60] ακολούθησε πιστά την διαδρομή που ήθελα εγώ. Κατά την διάρκεια της διαδρομής μας, είχαμε πεθάνει στο γέλιο με τις ατάκες του Γεωργίου και τα χαχανητά δν είχαν τελειωμό.
Φτάνοντας στα μέρη μου ο άνθρωπος πρόσεξε τα σκοτάδια στα στενάκια που πηγαίναμε και άρχισε να μου λέει ότι δν θα έφευγε αν δν μ'έβλεπε να μπαίνω σπίτι μου με ασφάλεια κλπ. Μόνο που η οδός μου είναι μονόδρομος και ήξερα ότι δν θα τον βόλευε τον ταξιτζή για να μπορεί μετά να γυρίσει πίσω. Οπότε τού'πα να μ'αφήσει ακριβώς στην αρχή της οδού για να μην χρειαστεί να μπει και να κάνει κύκλους μετά. Ε και μ'αφήνει, πληρώνω [δν μ'αφησε να βγω χωρίς να μου δώσει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ρέστα μου] και περίμενε μέχρι να φτάσω σπίτι μου και ν'ανοίξω την πόρτα, καθόταν εκεί μες στο ταξί καραούλι! Νά'ναι καλά. Και μακάρι να τον ξαναπετύχω.
Wow, η ώρα έχει πάει 5:36 κι εγώ ακόμα μαλακίζομαι στο νετ αντί ν'αδειάζω το σακ-βουαγιάζ μου και να ετοιμάζομαι για ύπνο. Είμαι πτώμα απ΄την εκδρομούλα στην Τρίπολη αλλά το μάτι μου γαρίδα, δν λέει να κλείσει ακόμα. Μια χαρά πέρασα, είδα αγαπημένα μου ξαδέλφια και το Σαββατόβραδο περάσαμε σχεδόν απ'όλα τα μπαροκλαμπάκια της Τρίπολης.
Δν θυμάμαι νά'χω ξαναπιεί τόσο πολύ [και να σημειώσω ότι δν μέθυσα ευτυχώς. :P] 1 Corona, 1 Guinness, 1 Kiwi, 1 σφινάκι Amaretto, 2 σφινάκια βότκα. Στους περισσότερους αυτά θα φαίνονται λίγα και ελαφριά όμως για μένα είναι too much. Δν σκοπεύω να ξαναπιώ τόσα πολλά σ'ένα βράδυ. Με παρέσυραν τα βλαμμένα τα ξαδέλφια. Και Κυριακή μεσημέρι βολτάραμε για καφέ στην Πλατεία Άρεως. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός. Το πεόκρυο άρχισε απόψε, πριν ξεκινήσω για Αθήνα.
Τέλος, μπράβο στην ομαδάρα μου. 2-0 [που θά'πρεπε νά'ταν πεντάρα κανονικά...]
Καλημέρα σας και καληνύχτα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου