22

Τα χρόνια μου :P

Νιώθω ότι μεγάλωσα και σοβάρεψα κάπως, ειδικά σε σχέση με πέρυσι. Ίσως φταίνε μερικές μεγάαααλες αλλαγές. 1ον, τέλος η σχολή. 2ον, είμαι εργαζόμενο κορίτσι απ'την αρχή της σχολικής χρονιάς και ένιωσα κι εγώ στο πετσί μου πώς βγαίνουν τα λεφτά. 3ον, συνειδητοποίησα τα λάθη μου και δν τα επανέλαβα. 4ον, βλέπω την ζωή λίγο πιο αισιόδοξα.

Το μόνο μου με στεναχωρεί κάπως είναι ότι αν και θέλω σήμερα να γιορτάσω με κοντινά φιλαράκια αυτό δν είναι δυνατόν...ο καθένας με τις δουλειές του και επίσης η γαμωσυγκοινωνία δν βοηθά, πάαααλι απεργίες. Πότε να σας δω? Μάλλον από βδομάδα, να κεράσω έστω ένα καφεδάκι.

Ελπίζω το πρωί που θα ξυπνήσω να ανοίξω το ψυγείο και να το βρω γεμάτο γλυκά. Μιαμμμμ. Από κοκάκια μέχρι πάστες. Τα πάντα όλα, για να τρώω για μέρες :P
Χθες πήγα σοκολατάκια-πασχαλίτσες στα αγαπημένα μου παιδιά [επειδή αυτό το τμήμα δν θα το δω σήμερα] και μου έδωσαν τις καλύτερες ευχές. Μετά ψήφισαν κιόλας τι χρώμα να βάφω τα μαλλιά μου και με παρακάλεσαν να πάρω το τμήμα τους και του χρόνου <3

Btw, για άαααλλη μια φορά ευχαριστώ την γιαγιά μου για τα γαμάτα κοσμήματα που συνηθίζει να μου κάνει δώρο. Γιαγιά τα σπας \m/
Αλλά και στην μάνα ένα μεγάλο ευχαριστώ για ένα σούπερ ντούπερ σετ εσωρούχων.
Ο dad δν έχω ιδέα τι δώρο θα μου κάνει.
Δώρο στον εαυτό μου είχα κάνει τις προάλλες ένα δερμάτινο καφέ μπουφανάκι + το ticket της συναυλίας των Fear Factory [άντε, μια μέρα έμεινε].

Α! Και επίσης άλλαξα το μαλλί μου...πάλι :-P Το έβαψα σκούρο σοκολατοκαστανό [για καστανό ανοιχτό πήγαινα, την φυσική μου απόχρωση, αλλά δν το έβρισκα.] Όταν με δείτε κράχτε ελεύθερα.

p.s. Chris, περαστικάααααα! Μου λείπεις πολύ ρε κάφρε. Σου πήρα δώρο ένα κόμικ για ψυχοπαθείς σαν εσένα :P θα στο δώσω αντί για λουλούδια όταν σού'ρθω επισκεπτήριο.