Subjectivity

Διάβαζα στα μπλογκς σας ότι θεωρείτε αντισεξουάλ τους αδύνατους και άτριχους άντρες κλπ.
Και μ'έπιασαν κάτι τρελά γέλια γιατί προσωπικά μια ζωή [μάρτυρες οι κοντινές φιλενάδες :-P] με έλκουν περισσότερο οι αδύνατοι-κοκκαλιάριδες και τους θεωρώ πιο κ*#λα!
Πάρτε λοιπόν αυτούς με τα μπυροκοίλια και χρησιμοποιείτε τους και για μαξιλάρες άμα λάχει. Πάρτε και τους υπερτριχωτούς τυπάδες για φλοκάτες.


Τεσπά, προσπερνώ το θέμα των γούστων στους άντρες και πάω στο θέμα των φετινών καλοκαιρινών διακοπών. Για μένα ήταν ένα απ'τα χειρότερα καλοκαίρια ever επειδή η διάθεσή μου είχε τρελά σκαμπανεβάσματα. Τα ψυχολογικά μου με αποτελείωσαν. Ήμουν [και είμαι ακόμα] μες στα νεύρα, μες στην οργή και η ερώτηση "Γιατί σε μένα?" τριγυρνάει ακόμα στο μυαλό μου. Δε λέω, πήγα σε όμορφα μέρη φέτος και βρήκα παλιές καλές παρέες αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να ξεχάσω τα λόγια που είχα ακούσει καναδυο μήνες πριν και με είχαν κάνει σκατά.
Με έπιαναν π.χ. ξαφνικές τάσεις φυγής και μισανθρωπισμός. Χαρακτηριστική στιγμή, όταν ήμουν με παρέα 7-8 ατόμων για ποτό σε κλαμπομπαράκι και ένιωθα ότι θέλω να τους σπάσω όλους στο ξύλο και τα νεύρα μου να φουντώνουν. Οπότε παίρνω την μπύρα μου και πάω και αράζω σε μια ξαπλώστρα στην παραλία πιο κάτω μες στα σκοτάδια. Μόνο εγώ και η θάλασσα μπας και ηρεμήσω. Αλλά πού τέτοια τύχη. Μ'έπιασαν τα κλάματα και μετά μ'έβριζα που δεν είμαι αρκετά δυνατή για να δεχτώ τα όσα έγιναν και να προχωρήσω στη ζωή μου.

Γενικά μια στασιμότητα. Το μόνο θετικό ήταν το αυγουστιάτικο ροκ παρτάκι που έκανα για το πτυχίο. Τώρα περιμένω να πιάσω δουλειά από Σεπτέμβρη, μου χρειάζονται αλλαγές στη ζωή μου. Ήδη μου λείπει η σχολή... :-/

ps.: Αγαπώ την ταράτσα στην Όστρια των Εξαρχείων. Πολύ όμορφα ήταν χθες.