Σπάσιμο

Νεύρων; Παπουτσιού; Διάθεσης; Απ'όλα έχει ο μπαξές.

Π.χ. σήμερα το μεσημέρι κόπηκε το παπούτσι μου [η αγαπημένη μου πλατφόρμα btw :P] την ώρα που θα έφτανα στο Caravel για μια έκθεση. Γαμώ την γκαντεμιά μου, νεύρα με το κιλό. Έψαχνα κουτσή για κάμποση ώρα μαγαζί με παπούτσια στην περιοχή. Φτάνω στην βιτρίνα ενός...200 euros με την έκπτωση ένα ζευγάρι απλά σανδάλια. Σούπερ. Στην συνέχεια έφαγα πάνω από μισάωρο να βρω μαγαζί με φτηνά παπουτσάκια, ίσα ίσα να κάνω την δουλειά μου βρε αδελφέ! Τελικά σε ένα στενάκι ανακάλυψα κρυμμένο κινέζικο μαγαζί το οποίο με έσωσε για 5 euros. Παντού υπάρχει ένα κινέζικο!! Το παπούτσι δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει, την δουλειά του πάντως την έκανε, πήγα στην έκθεση και γύρισα σώα στο σπίτι μου. Αλλά δεν θα το ξαναφορέσω γιατί δεν είναι στο στυλ μου και επίσης είναι άβολο για πολλή ώρα :P

Με την σειρά της η διάθεση έπιασε χαμηλό level όταν έμαθα αργότερα ότι βρέθηκε και η κολλητή μου στην ίδια έκθεση...αλλά παρέα με κάποια κοπέλα που δεν χωνεύω γιατί νιώθω ότι πάει να χωθεί.. Καλά που δεν τις είδα και τις 2 μαζί.

Είδα και μια παλιά συμφοιτήτρια που ντυνόταν συνήθως σαν πόρνη 40 ετών όταν ερχόταν στο μάθημα. Δεν γινόταν να μην την αναγνωρίσω από μακριά. Την απέφυγα με στυλ και διακριτικότητα γιατί αυτή πιάνει το μπλαμπλά και γίνεται κολιτσίδα. Ααααχ ακόμα θυμάμαι τις στιγμές που αυτοπροσκαλούσε τον εαυτό της για καφέ με την παρέα μου απ'την σχολή. :P




Bonus της εποχής: Αυξημένο τρέξιμο και συνεργασία με νέο φροντιστήριο + αναμονή για ιδιαίτερα + έλλειψη χρημάτων + φιλενάδες σε απόγνωση + στρατευμένο boyfriend σε απόγνωση + στεναχώρια.