Αναφέρομαι στους Crimson Glory που ανακάλυψα τυχαία απόψε τα τραγούδια τους και άρχισα να κολλάω για τα καλά. ΤΙ ΜΠΑΝΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΗ??? Οκ, γνώριζα την ύπαρξή τους και λίγα πράγματα για τον θάνατο του Midnight, αλλά ως εκεί. Μαλακία μου που δεν είχα ασχοληθεί ως τώρα.
Αυτή την στιγμή έχω στο repeat το ντεμπούτο άλμπουμ τους και συγκεκριμένα το τραγούδι "Lost Reflection". Απίστευτη η φωνή του Midnight, απόλυτα εκφραστική, σπαρακτική, με αρκετές ψηλές νότες. Η μουσική σε στυλ progressive/heavy metal που γουστάρω τρελά και στίχοι άμεσοι.
Καλά απόψε σίγουρα θα ακούω την φωνή του Midnight στα όνειρά μου. . .
6 σχόλια:
Λιγότερο νταπα ντουπα απο αλλα που ακους!
Καλοι ειναι!
:)))
Καλημεραααααααααααα
Απίστευτη μπαντάρα με θεϊκά κομμάτια.
Είσαι τυχερή που δεν τους πρόλαβες live το 2005... Από την ημέρα εκείνη στη μνήμη μου είναι γραμμένοι ως Crimson Shame.
ΥΓ: Τουλάχιστον είδα Celtic Frost και πήρα αυτόγραφό από τον Midnight
Καλά ακούσματα!
Coula μου έχουμε ποικιλία ;)
Nihilio προφανώς κάτι παραπάνω ξέρεις για να το λες αυτό. Οπότε απλά θα συνεχίσω να απολαμβάνω τα κομμάτια τους σε album έκδοση.
p.s. Τυχερέεεε!
KitsosMitsos ευχαριστώ! Επίσης :)
Μόνο τυχερός δεν ήμουν που είδα Crimson Glory. Ήταν το χειρότερο συγκρότημα που είδα ποτέ μου. Ίσως χειρότεροι κι από τους Tristania στο March metal day του 2008.
Είχαν έρθει για μια μοναδική εμφάνιση και έπαιζαν μεταξύ Moonspell και Celtic Frost. Το τι είδαμε και ακούσαμε δε περιγράφεται: η μπάντα έπαιζε απροβάριστη. O δε midnight αμφιβάλλω αν έβγαλε μία ψιλή νότα σωστή.
Στα 5 λεπτά τα αφτιά μου πόναγαν (και έχω βρεθεί σε κάμποσες death metal συναυλίες για όποιον θέλει να ειρωνευτεί). Ενδεικτικό της παρακμής είναι το ότι πιο πίσω μας καθόταν μια παρέα που είχαν ξεβράσει τα 80's: Τζιν μπουφάν με ραφτά, μπλούζες αρχαίων συγκροτημάτων, μακρύ μαλλι και δε συμαζεύεται. Ξεκινάει η μπάντα να παίζει το Queen of the Masquerade και αρχίζουν πορωμένοι το headbanging. 1 λεπτό μετά έχουν κοκαλωσει από την ξενέρα.
Στο Lost Reflection (που έκλεισε το σόου) ο Midnight ξέχασε τα λόγια και κοίταζε το χαρτί με τους στίχους... Άσε που άκουγα live το Lost Reflection, 10 μέτρα από τη σκηνή και έλεγα "πότε θα τελειώσει ρε πούστη μου;"
Άστα να πάνε δηλαδή, χάλι μαύρο.
Θα έλεγα ότι όταν είδα Crimson Glory κάτι πέθανε μέσα μου, θα ήταν όμως ψέμα... Κάτι πέθανε μέσα μου αμέσως μετά που βγήκανε οι Celtic Frost. Αλλά αυτό είναι ίσως ανάρτηση για το blog μου, όσο κι αν αμφιβάλλω ότι περιγράφεται αυτό που έζησα εκείνο το δειλινό στη Μαλακάσα...
Μαλακίες έλεγα BTW για το 2005. Το 2005 είδα Slayer/Accept/Candlemass/Dismember/Order of the Ebon Hand. Οι CG ήρθαν το 2006 και εδώ http://nihilio.blogspot.com/2006/07/rockwave-2006-3.html θα διαβάσεις το ορίτζιναλ κείμενο από τις εμπειρίες μου για τη μέρα εκείνη. Βέβαια τότε δεν είχα ακούσει τόσο Crimson Glory όσο έχω ακούσει σήμερα...
Δημοσίευση σχολίου