Βόλτα στο κέντρο

Σχολάω απ'τη δουλειά. Τσεκάρω το κινητό και βλέπω sms απ'τον πατέρα μου. "Μην κατέβεις κέντρο. Γίνονται πάλι επεισόδια στις πορείες." Μου τηλεφωνεί ο Χ., γυρίζει απ'την σχολή και είχαμε πει να βρεθούμε μετρό Πανεπιστήμιο. Fuck. Τον προειδοποιώ ότι μπορεί να γίνεται ο χαμός και μήπως ν'αλλάξουμε μέρος συνάντησης. Με τα πολλά πολλά ο ίδιος περνάει δίπλα στις πορείες και μου λέει ότι είναι οκ τα πράγματα οπότε παίρνω την απόφαση να κατέβω και να τον βρω. Λέω στον πατέρα μου ότι θα πάω Θησείο για να μην ανησυχεί...

Φτάνω Πανεπιστήμιο και έχει πάρα πολύ κόσμο. Ο Χ. με πιάνει απ'το χέρι και ανεβαίνουμε την άδεια Πανεπιστημίου χωρίς να μιλάμε. Σε μια φάση μου λέει ότι θέλει να πάμε στα ανθοπωλεία στο Σύνταγμα να πάρει ένα λουλούδι. Δεν μου λέει το γιατί.

Διασχίζουμε την πορεία δίπλα στην Πλατεία Συντάγματος. Καταλαβαίνω τι έχει στο μυαλό του. Φτάνουμε Σταδίου κάτω απ'το κτήριο της Μαρφίν όπου πλήθος κόσμου έχει ανάψει κεράκια, έχει αφήσει σημειώματα και λουλούδια. Αφήνουμε μαζί το λουλούδι και μένουμε εκεί πόση ώρα κοιτάζοντας..Βλέπω δίπλα μου μια κυρία να δακρύζει και αρχίζω να βουρκώνω κι εγώ αλλά δεν κλαίω. Νιώθω ταυτόχρονα αγανάκτηση, θλίψη, οργή, ντροπή και δεν μπορώ να εκφράσω τίποτα απ'όλα αυτά. Απλά στέκομαι εκεί σιωπηλή και κοιτάζω.

Τον πιάνω αγκαζέ και συνεχίζουμε να περπατάμε στην Σταδίου. Είχα καιρό να τον δω τόσο οργισμένο. Καθώς περπατούσαμε έσχισε και 2 αφίσες του Π.Α.Μ.Ε. βρίζοντας.
Με ξάφνιασε πάντως που έκανε κάτι το τόσο ευαίσθητο. Δεν το περίμενα ο Χ. να αγοράσει λουλούδι και να μου ζητήσει να τον συνοδέψω για να τ'αφήσουμε μαζί για τα θύματα.

Μετά συνεχίσαμε τον περίπατό μας έχοντας στην σκέψη μας τα γεγονότα..