Αυχενικό θα πάθω!

*ντάπα ντούπα*

*Dark Tranquillity mode on*

The Gallery \m/ απόλαυσηηηη

Για να πάει καλά η υπόλοιπη μέρα.

Πέταμα στα παλιά, ήρθαν τα καινούργια

Σήμερα πέταξα τα πολυαγαπημένα μου μαύρα Underground μποτάκια. Ξέρετε, αυτά που από μέσα είχαν σχέδιο σκακιέρα και απ'έξω στο πλάι είχαν κάτι μικρά ζάρια κάτω κάτω.

6 χρόνια τά'χα αυτά τα παπουτσάκια, μαζί τους έβγαλα το Λύκειο, το Πανεπιστήμιο και τους πρώτους μήνες στη δουλειά. Με συνόδεψαν σε περιπάτους, σε συναυλίες, σε κλαμπ/μπαρ, σε ραντεβού. Άντεξαν βροχές, πάγο, λάσπες, άμμο. Μαζί κάναμε πολλά χιλιόμετρα και δεν μ'απογοήτευσαν ποτέ.

Ώσπου πριν μια βδομάδα διαπίστωσα ότι άνοιξαν στο πλάι :-( Ε και δεν μπορώ να κυκλοφορώ με σκισμένα παπούτσια, κι ας είναι και μόδα. Οπότε σήμερα έκανα μια ατελείωτη γύρα στα μαγαζιά [από Εξάρχεια μέχρι Μοναστηράκι] και έψαχνα να βρω τα ίδια ή σχεδόν ίδια Underground μποτάκια. ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!! Σαν νά'ψαχνα ψύλλο στ'άχυρα. Αφού είχα φάει όλη την Αθήνα τελικά κατέληξα στα Prime Timers στην Ηφαίστου+πήρα από κει ένα ζευγάρι All Star που μου θύμιζαν τα παλιά μου παπουτσάκια. Κατάμαυρα All Star φυσικά, γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που έχουν άσπρο μπροστά :-P

Με την ευκαιρία που κατέβηκα στα μαγαζιά πήρα δώρα για μπαμπά, μαμά, γιαγιά και μετά επέστρεψα σπίτι πεινασμένη και χαζοχαρούμενη.

Χαμός από κόσμο στο κέντρο ε!! Ούτε Σάββατο νά'ταν!

P.S.: Αγόρασα τον τελευταίο δίσκο των Shadow Gallery. ^_^

Και η επιστροφή

Με λίγα λόγια:

23/12: Σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα, στόλισμα εξοχικού μέχρι 3 το πρωί/βράδυ.

24/12: Κουζίνα γεμάτη φαγητά που δεν τρώω [βλ. αρνί, σουφλέ κλπ.]. 35 άτομα καλεσμένοι, 4 τραπέζια, παιδάκια να τρέχουν εδώ κι εκεί και το Εργαλείο σε σέρβις με 10ποντη γόβα και φορεματάκι.

25/12: Παίρνω τα πονεμένα πόδια μου και κάνω μια βόλτα στο χωριό, να ρουφήξω οξυγόνο και να δω κανα προβατάκι. Πάρλα στο τηλ. με τα κορίτσια και μετά πίσω στο σπίτι να συνεχίσω με την μάνα την τακτοποίηση του χάους.

26/12: Μπροστά στην Amiga+στο Wii απ'το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Και φυσικά πακετάρισμα για την επιστροφή και ξεστόλισμα του σπιτιού [το ριμάδι είναι μεγαλούτσικο].

27/12: Ξύπνημα με το φάλτσο ψάλσιμο που ακούγεται απ'την εκκλησία δίπλα μας. @#$%, γάλα, μελομακάρονο, φόρτωμα αυτοκινήτου και βουρ για την Αθήνα πάλι.

Γενικά κούραση. Στο χωριό δεν είναι να πηγαίνουμε να οργανώνουμε γιορτή. Γίνεται ο χαμός, τρελή φασαρία. Καλή φάση είναι μόνο όταν πηγαίνουμε χαλαρά στο άσχετο κανα 3ήμερο ή και παραπάνω.

Μπάι μπάι

Αύριο τέτοια ώρα θα βρίσκομαι στο χωριό.

Οπότε εύχομαι Merry X-Mas [σε όσους πιστεύουν...γιατί εγώ είμαι άθεη :P].

Άντε, ας ξεκουραστούμε και λίγο αυτές τις μέρες!

Σι γιου!

Στέι χέβι!

\m/

Μα πώς δεν την είχα δει τόσο καιρό?!

Σε τι πράγμα να πρωτοαναφερθώ? Στις έξοχες ερμηνείες? Στα έντονα συναισθήματα κατά την διάρκεια της ταινίας? Στην ατμόσφαιρα που άγγιζε τα όρια της ποίησης? Ή στο εκπληκτικό soundtrack? Ο Wong Kar-Wai έκανε το θαύμα του. Με πολύ καλούς ηθοποιούς στην διάθεσή του μας έδωσε ένα διαμάντι. Δείτε την!!

Ένα quote θα σας δώσω μόνο απ'την ταινία:

Love is all a matter of timing.
It's no good meeting the right person too soon or too late.
If I'd live in another time or place...
...my story might have had a very different ending.

Πόσο αληθινό...

Dark soul's night

"Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό" έπαιζε στο ραδιόφωνο του ταξί. Ο Πέτρος γέλαγε από μέσα του και είχε ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπό του που όμως δεν φαινόταν μες στο σκοτάδι. Σκέψεις ανακατεμένες με συναισθήματα στριφογύριζαν μέσα του και ήθελε απλά να ανοίξει το στόμα του και να πει κάτι, όχι απαραίτητα να φωνάξει. Όμως δεν έβγαινε λέξη, ένιωθε την λαλιά του νά'χει κοπεί. Όπως είχαν κοπεί και τα πόδια του λίγες ώρες πιο πριν.

"Σταμάτα εδώ στην άκρη, πριν την Τοσίτσα." είπε τελικά και μετά βγήκε αργά απ'το ταξί.

Ένιωθε την ανάγκη να περπατήσει. Συχνά τα βράδια ο Πέτρος έφευγε απ'το σπίτι του και έκανε μεγάλους περιπάτους στο κέντρο μέχρι να δει τις πρώτες καθησυχαστικές ακτίνες του ήλιου. Έτσι και τώρα. Τα πόδια του πήγαιναν μόνα τους. Έστριψαν προς την Στουρνάρη και τον οδηγούσαν όλο ευθεία. Πέρασε και την πλατεία και άρχισε ν'ανεβαίνει τον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους κοιτώντας σκεπτικός προς τα κάτω. Σαν να εξέταζε το κάθε του βήμα.

Μ'αυτόν τον τρόπο περπατούσε ο Πέτρος όταν κάτι τον απασχολούσε πολύ, δεν ήθελε το βλέμμα του να αποσπάται από τυχόν περαστικούς ή φανταχτερά γκράφιτι και αφίσες. Χωρίς να το καταλάβει είχε ήδη ανέβει τα σκαλιά και είχε φτάσει στην άκρη του λόφου. Άνοιξε το βλέμμα του και είδε μπροστά του την νυχτερινή Αθήνα να απλώνεται και να λάμπει φορώντας τα γιορτινά της.

Εκεί στην άκρη του άρεσε να κάθεται πάντα με τον άνεμο να του παίρνει τα μαλλιά και να του τα ανακατεύει όπως κάποτε του τα ανακάτευε με ανέμελο τρόπο η Ίριδα. Μα τώρα πια είχε χαθεί και η Ίριδα και το κοντινό ευτυχισμένο τους παρελθόν. Ο Πέτρος άνοιξε το στόμα του και αυτή τη φορά φώναξε, έβρισε, ψιθύρισε. Και τα λόγια του τα πήρε ο αέρας την στιγμή που και ο ίδιος έπεφτε στο σκοτάδι.

Δεν ξέρουμε τι είπε τελικά ο Πέτρος. Ο μόνος μάρτυρας ήταν ένας σκύλος που είχε πάει και είχε σταθεί στοργικά και σιωπηλά δίπλα του. Και ο σκύλος έριξε το βλέμμα του κάτω, κατέβασε την ουρά του και τ'αυτάκια του και συνέχισε τον δρόμο του.

Βρισίδι, αυτοκτονία, εστιατόριο, Ρεζίν, Ναρούτο

Η μέρα μου ξεκίνησε με βρισίδι στο Γ12. Ένας πανηλίθιος κατέβαζε ατελείωτο βρισίδι στον οδηγό σε όλη την διάρκεια της διαδρομής. Η αιτία? Επειδή ο οδηγός ακολούθησε τους κανόνες και δεν επέτρεψε σε μια κυρία με καρότσι λαϊκής ν'ανέβει στο λεωφορείο. Επιτρέπονται μόνο αναπηρικά καροτσάκια και καροτσάκια μωρών. Για μισή ώρα ακούγαμε αυτόν τον επιβάτη να βρίζει με πανέμορφες λεξούλες τον εξαιρετικά υπομονετικό οδηγό. Δεν άντεξα και σε μια φάση γύρισα πίσω και τού'πα να σκάσει.

Στην συνέχεια μπήκα στο πολυαγαπημένο 608 και ανεβαίνοντας την Παπάγου πέτυχα αυτοκτονία σε εξέλιξη. Ένας μεσήλικας θα πηδούσε απ'το μπαλκόνι 5ου ορόφου. Χαμός από κάτω, αστυνομία, περίεργοι περαστικοί κλπ. Μην ρωτάτε, δεν ξέρω τι έγινε τελικά.

Φτάνω σχολή, κάνω απίστευτα γρήγορα τις δουλειές μου στην γραμματεία [κάποιος φούρνος σίγουρα γκρεμίστηκε] και μετά βρίσκω Φούντα, Μπουγάτσα και Σαλαμάνδρα και πάμε εστιατόριο. Αχ. Αυτή η μυρωδιά μου είχε λείψει απίστευτα. Τώρα πια μου βρωμάει, αλλά στην διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων μού άνοιγε την όρεξη :-P Καθίσαμε λοιπόν με τις ώρες και λέγαμε την μία μαλακία μετά την άλλη, τα νέα μας και όχι μόνο. Πέτυχα και άλλον έναν φίλο εκεί πέρα.

Έπειτα είχαμε ορεξούλες για καφέ. Μπαίνουμε στο λεωφορείο για κέντρο και ξεσπάει μια νεροποντή άστα να παν. Οι δρόμοι έγιναν ποτάμια σε δευτερόλεπτα κι εμένα μ'έπιασε απελπισία γιατί φαινόταν ότι θα ακυρωνόταν κάτι που είχα κανονίσει για μετά. Και ναι, ακυρώθηκε. Οπότε πήγα με τα γκερλς στην Ρεζίν να θυμηθούμε τα παλιά. Κόλαση αυτή η ζεστή σοκολάτα.

Μετά έκανα κάτι βολτούλες στο κέντρο και ξαναπήρα το Γ12 για την επιστροφή. Κορυφαία στιγμή: Μας προσπερνάει ένας με μηχανάκι κραυγάζοντας "ΝΑΡΟΥΤΟ ΝΑΡΟΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ".

The end.

Μπρρρρρρρρρρ

Κρυώνω και μ'αρέσει.

Ξέρω ότι στο χωριό θα φάω αρκετό κρύο τα Χριστούγεννα. Ο πατέρας μου θέλει να κάνει μετά από χρόνια την γιορτή του στο χωριό κι εγώ θα ακολουθήσω μιας που δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω+επειδή στο χωριό ηρεμώ.

Θέλω να βρω και χιόνι, θέλω να το νιώσω να μου παγώνει τις άκρες των δαχτύλων μου και μετά να τρέχω μπροστά στο τζάκι για να τα ζεστάνω.

Θέλω να μυρίσω το ψωμί στον φούρνο με τα ξύλα και να δοκιμάσω το σπιτικό γιαούρτι απ'τα προβατάκια των θείων.

Είμαι παιδί της πόλης, όμως και η Αρκαδία είναι πειρασμός τέτοια εποχή.

Γκαντ Ιζ εν Άστρονατ

Πολύ μ'αρέσουν αυτές οι post-rock καταστάσεις. Το άλμπουμ τα σπάει, είναι γεμάτο μελωδίες που μου φέρνουν 1000 διαφορετικά πράματα στο μυαλό. Από δυσάρεστες στιγμές μέχρι κάτι ανέμελα καλοκαίρια. Και τώρα πριν πάω για δουλειά, το άκουσμα του άλμπουμ μου προσφέρει μια γαλήνη. Ελπίζω το C1 να μην μου την ταράξει όμως :P

Κάτι μου λείπει ρε γαμώτο...πεθύμησα τις βόλτες που έκανα στα διάφορα μουσεία. Πρέπει να τις ξαναβάλω στο πρόγραμμά μου. Και θέλω επιτέλους να δω κι εγώ το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Ουφφφ τι να πρωτοκάνω :-/

Δεν βρίσκω τίτλο

Άλλη μια βροχερή μέρα. Ίσως για τον Αλέξανδρο αυτή τη φορά.
Μακάρι να γινόντουσαν ειρηνικές διαδηλώσεις. Σιωπηλό πένθος για το παιδί.. Έτσι θα κατέβαινα κι εγώ ν'αφήσω ένα λουλούδι στην Μεσολογγίου.
Τώρα με τους αστυνομικούς νά'ναι καχύποπτοι με τον καθένα και τις εξακριβώσεις στοιχείων και τα κλομπ σε ετοιμότητα πώς να το κάνω αυτό? Η υπερβολή δεν έχει όρια πια.
Ειρήνη γαμώτο μου. Και απ'τις 2 πλευρές όμως.

Μα θέλετε να ξαναγίνουν τα περσινά δεκεμβριανά? Και αν ναι, γιατί? Βλέπω ότι η βία φέρνει βία. Δεν βλέπω κάτι το θετικό.

Και η ζωή συνεχίζεται...

Χάρηκα που βρέθηκα στο Fox χθες το βράδυ, έστω για λίγο. Χάρηκα που το μυαλό μου έφυγε απ'τα προβλήματα. Χάρηκα που είδα familiar faces. Χάρηκα που χόρεψα με την μπουγάτσα. Χάρηκα με την ευτυχία της καρύδας. Χάρηκα που η ζωή μας δεν έχει μόνο σκοτεινές όψεις.

Retro games

Α! Και ξέχασα!

Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα! Ξέρεις εσύ. ^_^

Ποστ αφιερωμένο

...στον καλύτερο ίσως ταξιτζή που έχω πετύχει ποτέ στη ζωή μου. Την Παρασκευή μετά το Skullbar, ξημερώματα στην Αλεξάνδρας περίμενα ταξάκι. Πέρασε αμέσως ευτυχώς, πάνω που το κρύο είχε γίνει κάπως τσουχτερό. Ε και μπαίνω μέσα στο φασαριόζικο ταξί.

Το ραδιόφωνο στο φουλ, να παίζει η τρελή αθλητική εκπομπή του φαφούτη, του Γεωργίου και ο οδηγός να μην το χαμηλώνει ούτε λιγάκι για να μ'ακούσει. Είχα ήδη βραχνιάσει απ'το μαγαζί και έπρεπε να συνεχίσω να φωνάζω μπας και ακούσει τον προορισμό μου.
υτυχώς συνεννοηθήκαμε επιτυχώς και ο οδηγός [γύρω στα 55-60] ακολούθησε πιστά την διαδρομή που ήθελα εγώ. Κατά την διάρκεια της διαδρομής μας, είχαμε πεθάνει στο γέλιο με τις ατάκες του Γεωργίου και τα χαχανητά δν είχαν τελειωμό.

Φτάνοντας στα μέρη μου ο άνθρωπος πρόσεξε τα σκοτάδια στα στενάκια που πηγαίναμε και άρχισε να μου λέει ότι δν θα έφευγε αν δν μ'έβλεπε να μπαίνω σπίτι μου με ασφάλεια κλπ. Μόνο που η οδός μου είναι μονόδρομος και ήξερα ότι δν θα τον βόλευε τον ταξιτζή για να μπορεί μετά να γυρίσει πίσω. Οπότε τού'πα να μ'αφήσει ακριβώς στην αρχή της οδού για να μην χρειαστεί να μπει και να κάνει κύκλους μετά. Ε και μ'αφήνει, πληρώνω [δν μ'αφησε να βγω χωρίς να μου δώσει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ρέστα μου] και περίμενε μέχρι να φτάσω σπίτι μου και ν'ανοίξω την πόρτα, καθόταν εκεί μες στο ταξί καραούλι! Νά'ναι καλά. Και μακάρι να τον ξαναπετύχω.

Wow, η ώρα έχει πάει 5:36 κι εγώ ακόμα μαλακίζομαι στο νετ αντί ν'αδειάζω το σακ-βουαγιάζ μου και να ετοιμάζομαι για ύπνο. Είμαι πτώμα απ΄την εκδρομούλα στην Τρίπολη αλλά το μάτι μου γαρίδα, δν λέει να κλείσει ακόμα. Μια χαρά πέρασα, είδα αγαπημένα μου ξαδέλφια και το Σαββατόβραδο περάσαμε σχεδόν απ'όλα τα μπαροκλαμπάκια της Τρίπολης.

Δν θυμάμαι νά'χω ξαναπιεί τόσο πολύ [και να σημειώσω ότι δν μέθυσα ευτυχώς. :P] 1 Corona, 1 Guinness, 1 Kiwi, 1 σφινάκι Amaretto, 2 σφινάκια βότκα. Στους περισσότερους αυτά θα φαίνονται λίγα και ελαφριά όμως για μένα είναι too much. Δν σκοπεύω να ξαναπιώ τόσα πολλά σ'ένα βράδυ. Με παρέσυραν τα βλαμμένα τα ξαδέλφια. Και Κυριακή μεσημέρι βολτάραμε για καφέ στην Πλατεία Άρεως. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός. Το πεόκρυο άρχισε απόψε, πριν ξεκινήσω για Αθήνα.

Τέλος, μπράβο στην ομαδάρα μου. 2-0 [που θά'πρεπε νά'ταν πεντάρα κανονικά...]

Καλημέρα σας και καληνύχτα μου.

R.I.P. Mininova

Τώρα είδα κι εγώ την σχετική ανακοίνωση στο blog του Mininova...it's sooooo sad. Πραγματικά το Mininova τ'αγαπούσα. Και εκφράζω από δω μέσα την αγανάκτησή μου.

Τι λέτε σεις? Θεωρείτε σωστή την όλη επίθεση σε site τέτοιου είδους? Νομίζετε ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα γλιτώσει η βιομηχανία ταινιών και μουσικής?

Εγώ λέω @@! Αν θέλουν να γλιτώσουν απ'την κρίση που περνάνε θα μπορούσαν εδώ και χρόνια να έχουν πιο λογικές τιμές κλπ. ώστε κι εμείς να συνεχίσουμε να αγοράζουμε κανα αυθεντικό σιντάκι. Ποιός όμως μπορεί να σκάει σήμερα 18ευρα και άνω για ένα μόνο σιντί?

Έλεος.

Έτσι, να ξεφεύγουμε και λίγο

Αν και λατρεύω την Αθήνα μου και την θεωρώ όμορφη μες στην ασχήμια της..έχω κι εγώ την ανάγκη κάποιες φορές να ξεφεύγω προς επαρχία μεριά.

Η αγαπημένη μου ξαδέλφη απ'την Τρίπολη με κατάφερε να πάω να περάσω το weekend που μας έρχεται εκεί πέρα. Θα έχει και γενέθλια η αδελφή της και ο θείος μου, οπότε περιμένω μια μίνι συνάντηση με το σόι.

Και η ίδια η Τρίπολη μού'χει λείψει όμως. Κι ας λένε οι περισσότεροι ότι σαν πόλη δν λέει τίποτα, είναι βαρετή κλπ. Εμένα μ'αρέσουν οι περίπατοι στην Πλατεία Άρεως, στην Πλατεία Αγιοβασίλη, στον πεζόδρομο με τις καφετέριες, στους δρόμους με τα μαγαζιά και στα πάρκα.

Δν πάω εκεί για να ζήσω την έντονη νυχτερινή ζωή ούτε περιμένω να βρω μια σειρά από rock στέκια. Χαλαράααα. Χαίρομαι πολύ που θ'αλλάξω λίγο αέρα + που θα δω μερικά αγαπημένα πρόσωπα. That's all. Να ξεφύγω έστω για 24 ώρες απ'την καθημερινότητά μου. Δν χρειάζομαι καμιά τουριστική Αράχωβα για να το κάνω αυτό.

Ω ναι. Ανυπομονώ νά'ρθει το Σάββατο και να πάω να πάρω το λεωφορείο στα ΚΤΕΛ.
Να θυμηθώ μόνο να φορτίσω το mp3 player μου γιατί δν γουστάρω να μου πιάσει την πάρλα κανα γερόντι του διπλανού καθίσματος :P [όπως βλέπετε δν έχω την αισιοδοξία να πιστεύω ότι θα κάτσει κανα παλικαράκι παραδίπλα]

Άντε βρε! Πηγαίνετε κι εσείς καμιά εκδρομούλαααα! Kisses.

[ps: Το comment που ακολουθεί προσπάθησα να το ποστάρω στο ιστολόγιό σου Stulf, αλλά δν γινόταν. Οπότε το ποστάρω εδώ και ελπίζω να το δεις.--> Zhleuw..dn exw paei pote se magazi karaoke. Ekei tha'thela na kanoume to reunion mas ama einai! Na pw kai sthn bougatsa. Epishs, dn mporousa na kanw comment sto prohgoumeno sou post kai na sou pw poso dikio exeis telika :-/ h sumperifora mou htan paraksenh me thn kakh ennoia, hlithia teleiws. Kai suginithika kiolas me to post sou kai eixa meinei malakas na koitaw thn othonh mou. A kai ektos ap'ta blogs mas dn exw kapoion allon tropo na epikoinwnisw mazi sou...mias pou eixa diagrapsei kai ta msn klp. I know, aaallh mia malakia pou ekana me fortismeno to myalo.]

Συμφέρουσες αγορές εν Ιλίω

Τι μπορεί να πάρει κανείς με συνολικά 75 ευρουλάκια στην τσέπη? Ιδού οι χτεσινές αγορές μου:

~Πλεκτό μαύρο μπολερό ζακετάκι.
~Μαύρη βραδινή μπλούζα ραντάκι με ενσωματωμένη ζώνη.
~Μπουφάν γκρι-μαύρο.
~Ζώνη μαύρη, διπλή.

~Διακοσμητική μεγάλη μεταλλική βάση για κερί [με κόκκινο γυαλί από μέσα..πιο X-Mas εφέ :P]
~Στυλό μπλάνκο + whiteboard marker + κόκκινο στυλό.
~Μπέργκερ + πατάτες.

Ο Unholy είχε δίκιο

...μαλακία το Blair Witch Project.
Το είδα χθες το βράδυ.
Έβαλα την ταινία με όρεξη, προσμονή ότι θα δω κάτι το τρομακτικό. Αλλά πουυυυ τέτοια τύχη. Καιρό είχα να δω τέτοια μούφα. Μπαίνει στην λίστα με τις χειρότερες ταινίες πού'χω δει ποτέ.
Αν την συγκρίνω ειδικά με το Rec, τότε το Rec από άποψη σεναρίου, σκηνοθεσίας, χαρακτήρων κλπ. παίρνει 10/10 ενώ το Blair Witch Project με το ζόρι 2/10.
Το Blair Witch Project, σας το παρουσιάζω για να μην μπείτε καν στον κόπο να το δείτε:

*FULL OF SPOILERS*

-Hey boys! Πάμε στο δάσος να γυρίσουμε ντοκιμαντέρ για την μάγισσα του Blair?
-Sure! Yeah! Cool!

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ρε κοπελιά πού πάμε?
-Θα στρίψουμε δεξιά στην ρεματιά και θα βγούμε σ'ένα νεκροταφείο. Μην ανησυχείτε, είναι μόνο 666 χλμ μακριά.

Λίιιιιγο αργότερα...
-Αααχ τι άβολη πού'ναι η σκηνή μας. Καλημερούδια αγόρια! Πού είναι η κάμερά μου?
-Μωρή παλαβιάρα αντί να κωλοχαίρεσαι και να βιντεοσκοπείς σωρούς από πέτρες καλύτερα βγάλε τον χάρτη και ας την κάνουμε από δω πέρα. Μούφα το ντοκιμαντέρ.
-Μα....εδώ στην τσέπη μου τον είχα τον χάρτη....πού στο καλό πήγε οέο?!
-ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ ΗΛΙΘΙΑ??
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!
-Εσύ τώρα τι γελάς ρε Mike?
-Γιατί πέταξα τον χάρτη στο ποτάμι! ΧΑΧΑΧΑΧ!
-!@#$%!@

Λίιιιιγο αργότερα...
-Αχ κοιτάχτε τι βρήκα πάνω στα δέντρα! Κρεμασμένα βουντού ξυλάκια σε σχήμα ανθρώπων! So cool! Ας το βγάλω βίντεο.
-Κοπελιά σύνελθε, άσε κάτω την κάμερα και βοήθα μας να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής. Αυτό το κωλοδάσος έχει αρχίσει και μου την δίνει στα νεύρα.

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ο άλλος ο μαλάκας πού είναι?

-JOOOOSH JOOOOOOOOSH!!! Μπουχουχούυυυ χάσαμε τον Josh!

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ξύπνα Mike! Ακούω βήματα έξω απ'την σκηνή μας.
-Ο Josh θά'ναι.
-JOOOOOSH!
*no answer..και τα ποδοβολητά συνεχίζονται*

Λίιιιιγο αργότερα...
-Α! Ένα σπίτι!
-Wow, ξεφύτρωσε απ'το πουθενά....ΜΑΓΕΙΑ!
-Πάμε μέσα να δούμε τι παίζει.
-Οκ κούκλα μου.

Λίιιιιγο αργότερα...
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Mike πού πήγες??
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
*Ζντουπ, πτώση κάμερας*

ΤΕΛΟΣ

Κουλουράκια

..βουτηγμένα σε ζεστό καπουτσίνο βανήλια, ακούγοντας Tool και κοιτάζοντας έξω απ'το παράθυρο τα χρώματα ν'αλλάζουν καθώς ο ήλιος δύει.

Ντριιιιιιιιιιν το άτιμο το τηλέφωνο με κάνει να πεταχτώ απ'την καρέκλα μου. Τι σκατά θέλει πάλι η θεία τώρα? Α..ευχές.

Σηκώνομαι και πάω ν'ανάψω λίγο τον θερμοσίφωνα. Θέλω καυτό νεράκι. Και μετά γρήηηηγορα να ετοιμαστώ για την δουλειά. Έλεγα να ντυθώ σε total black, μόνο που το ντύσιμό μου σχολιάζεται απ'τα παιδιά..και στην συνέχεια απ'τους γονείς τους. Οπότε πρέπει να βάλω και κάτι σε πιο χαρούμενο χρωματάκι πάνω μου. Πφφφ.

Βαριέμαι. Είμαι μόνη στο σπίτι. Δεν έχω σε ποιόν να πετάξω κακιούλες. Έχω αγκαλιά το γκριζορόζ ποντίκι που αγόρασα χθες απ'τα ΙΚΕΑ. Το ονόμασα Σέλντον :P [μην νομίζει κανείς ότι το ποντίκι είναι αληθινό ε! :P:P:P]

Ανυπομονώ νά'ρθει η επόμενη Παρασκευή. Ίσως φέρει μια ευχάριστη αλλαγή στην καθημερινότητά μου.

Ταξιδιάρικη διάθεση

Όχι, δν μπορώ να πάρω το αεροπλάνο και να κάνω ένα ταξίδι μακριάααα και να ξεφύγω απ'την καθημερινότητα. Οπότε προς το παρόν λέω να ταξιδέψω λίγο μέσω της μουσικής.

Είχα χρόνια να ακούσω το περίφημο The Bard's Song των Blind Guardian. Σήμερα τού'δωσα και κατάλαβε. Ταυτόχρονα τραγουδούσα κι εγώ τα lyrics, ευκαιρία να κρατάω την φωνή μου σε φόρμα.

...Tomorrow will take us away
Far from home
No one will ever know our names
But the bards' songs will remain
Tomorrow will take it away
The fear of today
It will be gone
Due to our magic songs...

Το θέμα είναι ότι μ'αυτό το τραγούδι νιώθω ότι κι εγώ μεταμορφώνομαι σε bard και πηγαίνω σε μέρη μαγικά. Σαν να παίρνω τον μακρύ δρόμο που βγάζει στο άγνωστο και είναι γεμάτος περιπέτειες και μετά έχω άπειρες ιστορίες να διηγούμαι. Σαν να περιπλανιέμαι στην Μέση Γη με την δύναμη της φαντασίας και να γνωρίζω από κοντά τους απίστευτους λαούς της...

Εσάς ποιό τραγούδι σας ταξιδεύει περισσότερο?

Ορκίζομαι ότι θά'μαι μια καλή Αγγλικού

Ναι, στο τέλος πετάξαμε και τα καπελάκια.
Κρίμα που δεν μπορούσα να έχω μαζί μου και καμιά 15αριά φιλαράκια που ήθελα.
Γαμώ τις ανακοινώσεις της γραμματείας.
Α! Επίσης, πολλοί κλαίγανε. Εγώ όμως πάντα ψύχραιμη κατά την διάρκεια της τελετής αλλά και μετά. :P

Quotes

Love felt and returned, love which our bodies exact and our hearts have transfigured, love which is the most real thing that we shall ever meet... It isn't possible to love and to part. You will wish that it was. You can transmute love, ignore it, muddle it, but you can never pull it out of you. I know by experience that the poets are right: love is eternal. George had turned at the sound of her arrival. For a moment he contemplated her, as one who had fallen out of heaven. He saw radiant joy in her face, he saw the flowers beat against her dress in blue waves. The bushes above them closed. He stepped quickly forward and kissed her. ...απ'το A Room With a View...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

:D ναι, είμαι πολύ χαρούμενη. Εκεί που νόμιζα ότι όλα θα παν καλά τελικά τπτ, μαλακίες πάλι. Σαν να ξαναβουτάω στις κρέπες δλδ. @@! :D και παίζει νά'μαι και η πιο ξενέρωτη γκόμενα στον πλανήτη. Γιέααααα! Και η πιο τρομακτική. Και έχω καρφιτσωμένο ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου :D για να μην καταλάβουν τα παιδιά στο φροντιστήριο τι με απασχολεί, για να μην καταλάβει η μάνα μου το τι γίνεται στην καρδιά μου και στο μυαλό μου, για να μην καταλάβει κανείς ότι μάλλον ξαναβουλιάζω. Και χαμογελάω. Μέχρι να πιαστούν τα σαγώνια μου. Και χαμογελάω. Χωρίς νόημα, έτσι, σαν μια μάσκα μόνιμη. :D Ω ναι. Και είναι κι άλλοι άνθρωποι στον κοντινό μου κύκλο το ίδιο χαρούμενοι με μένα. Και χαμογελάμε όλοι μαζί. Και το θέατρο συνεχίζεται.

ps: μισό μήνα κράτησε λοιπόν η περίοδος της αισιοδοξίας μου. Μια χαρά.

Το ξαναθυμήθηκα

Σάββατο, 6 το πρωί, όλοι μαζί στο σπίτι του Ροδάκινου, ο Vag βάζει στο λάπτοπ το παρακάτω τραγούδι και μου θύμισε για άλλη μια φορά το κοντινό παρελθόν μου και διάφορες άλλες αναμνήσεις. Πανέμορφο τραγούδι...

Στίχοι: Υπόγεια Ρεύματα
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα



Σαν έρημα καράβια
και σαν ξωκλήσι στην κορφή
σαν γερακιού πορεία
και σαν ξεκούρδιστη χορδή

Ο χώρος δεδομένος
κι εσύ απ’ έξω μια ζωή
ο χρόνος τελειωμένος
πάντα κοντά ποτέ μαζί

Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο

Ξερολιθιά και βράχος
άνθρωπος και θεός μαζί
ορίζοντας που σβήνει
στιγμή που δε θα ξαναρθεί

Γραμμές πάντα καμπύλες
ευθείες μόνο στο χαρτί
παράλληλες ευθείες
που τις ενώνει μια σιωπή

Τζι τζι τζι τζι τζι...

Χθες το απόγευμα νωρίς κατά τις 4 περπατούσα στον δρόμο, δίπλα σ'ένα παρκάκι.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ακούσα+είδα τζιτζίκια.

Wtf?! Ακόμα στο καλοκαίρι είμαστε? Τέλος Οκτώβρη και τα τζιτζίκια λαλούσαν σαν νά'ταν 15Αύγουστος.

Το κλίμα έχει γαμηθεί και μαζί του και τα έντομα και τα λοιπά ζωντανά.
Αν τ'ακούσω και σήμερα, θα λαλήσω κι εγώ μαζί τους.

:-P

Paradise Lost@Gagarin 205

\m/

Ενέργεια μέχρι το τέλος οι Άγγλοι. Έπαιξαν όλα τα αγαπημένα κομμάτια από πολύ παλιά μέχρι και τον τελευταίο τους δίσκο φυσικά.
Μου άρεσε πολύ η στιγμή του "Erased" που το κοινό έκανε και την 2η φωνή, όπως και στο "Faith Divides Us-Death Unites Us".

Ένα επιπλέον ευχαριστώ στον Greg Mackintosh που ήταν απίστευτος, έπαιξε ωραία solos, πολύ κοινωνικός και απόλυτα ευγενής.

Το μόνο παράπονό μου είναι ότι παραγέμισε το Gagarin και ορισμένες στιγμές έπαιρνες δύσκολα ανάσα.

Βελτίωση

Σήμερα όλη μέρα ήμουν με ένα χαμόγελο σχεδόν ως τ'αυτάκια μου.

:D

Αφήνω πίσω τα παλιά. Νομίζω επιτέλους μπορώ ν'αρχίσω να βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι. Κακώς άφηνα τα λόγια ενός μόνο ανθρώπου να με επηρεάσουν τόσο πολύ. Οκ, έριξα το απαραίτητο βρισίδι και κάμποσα δάκρυα but now it's time to move on.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω πόσα πράγματα δεν εκτίμησα τους τελευταίους μήνες που ήμουν στην κοσμάρα μου και σε μια κατάθλιψη που μου κατάτρωγε την ψυχή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους ήταν εκεί για μένα και κάναμε τόσες και τόσες συζητήσεις προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη.

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα στον κόσμο απ'την φιλία.

Τελευταία αγορά CD

Αυτό εδώ φυσικά:

Αρχικά πήγαινα για την πιο απλή έκδοση αλλά όταν είδα την κομπλέ-διπλό cd-σούπερ booklet έκδοση καταχάρηκα.

Μιλάω για τον τελευταίο δίσκο των Paradise Lost, "Faith Divides Us - Death Unites Us"...how true indeed...

Ακούγοντάς τον και διαβάζοντας τους στίχους νόμιζα ότι μεταφέρθηκα στον σκοτεινό κόσμο του William Blake. Βασικά θέματα είναι ο θάνατος, η ματαιότητα, ο πόνος, η παρακμή του κόσμου. Πολύ καλή δουλειά έγινε σ'αυτόν τον δίσκο. Και οι εικόνες απόλυτα ταιριαστές φυσικά [π.χ. το έργο "Four Horsemen" του Albrecht Durer]. Και 2 vintage gothic φωτογραφίες του ίδιου του συγκροτήματος, το κερασάκι στην τούρτα.

Προς το παρόν τα τραγούδια που έχω ξεχωρίσει είναι τα: I Remain, Faith Divides Us - Death Unites Us και Last Regret. Αλλά όσο περνάει ο καιρός τα αγαπώ όλα.

Το 2ο cd είναι σκέτη καύλα. Σε συνεργασία με την Prague Philharmonic Orchestra ακούμε σούπερ έπικ διασκευές των κομματιών Faith Divides Us - Death Unites Us και του Last Regret.

Υπόκλιση.

10/10

Εκλογές με άρωμα χωριού

Τελικά όμορφα πέρασα το weekend στην Αρκαδία.
Βροχές, ομίχλες, κρύα, τζάκι, μπριζόλες, μπυρίτσες με τρελοξαδέλφια, τσαχπίνα βαπτιστήρα, περίεργη γιαγιά, γνωστές φυσιογνωμίες, σταυρόλεξα, Amiga, καφές στην πλατεία του χωριού, ψωμί στα ξύλα.

Πήγα μεσημέρι παρέα με μια πρώτη μου ξαδέλφη και την βαπτιστήρα μου να ψηφίσουμε. Η μικρή ήθελε να μπει κι εκείνη μαζί μας στο παραβάν και της κάναμε την χάρη. Πρώτα μπήκε μαζί με την ξαδέλφη μου και μετά με μένα. Της έδινα να πετάει ψηφοδέλτια στον κάδο κι εκείνη φώναζε "Ανταγσία Ανταγσία". Ρεζίλι γίναμε δλδ αλλά πλάκα είχε. Μετά όταν βγήκαμε απ'το παραβάν ήθελε να ρίξει εκείνη τον φάκελο στην κάλπη αλλά δν μπορούσα να την σηκώσω μιας που έχει βαρύνει πια+έτσι κι αλλιώς η κάλπη ήταν αρκετά ψηλά [πάνω σε τραπέζι].

Να σημειώσω παρακάτω τα περίεργα στους Συνδυασμούς Εκλογικής Περιφέρειας Νομού Αρκαδίας και όχι μόνο :-P

1) Στους Οικολόγους του Βεργή ο υποψήφιος Αρκαδίας λεγόταν Πούλος. ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ. Όταν ήταν μικρός η μάνα του φώναζε "Έλα δω Πουλάκι μου" ;;!
2) Στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ., ο Καρατζαφέρης μας χαμογελάει πονηρά και μας κοιτάζει λάγνα.
3) Στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αναγέννησης, ο Παπαθεμελής επέλεξε να βάλει και την φάτσα του για να μην τον ξεχάσουμε. Τρομακτικότατον. [στην τιβί πάντως η φάτσα του μοιάζει με παραπονεμένο κουτάβι. Χάλια.]
4) Σας παραθέτω ακριβώς τι γράφουν 2 αριστερά ψηφοδέλτια:
Μ-Λ ΚΚΕ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
και το άλλο
ΚΚΕ (μ-λ) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό - λενινιστικό)

Πείτε μου βρε παιδιά ποιά διαφορά έχουν τούτα τα δύο! Και μην μου πείτε για τα κεφαλαία-μικρά γράμματα :-P
5) Άλλη μια πανέμορφη παράταξη: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ. Με σήμα το καραβάκι.
6) Και στο ψηφοδέλτιο Ένωσης Κεντρώων έβαλαν την φάτσα του αρχηγού τους. Ένας μεσόκοπος με γυαλιά και άγριο βλέμμα και στο πλάι του η εικόνα ενός τούνελ με λεζάντα "Η έξοδος απ'το σκοτεινό τούνελ". Σίγουρα αυτός κάποια σχέση με Νικολούλη την έχει.
7) Τελευταίο διαμαντάκι της συλλογής μου με τα ψηφοδέλτια: Παράταξη με όνομα Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή. Πλάκα μας κάνουν;;;;; Και ο υποψήφιος Αρκαδίας ένας και μοναδικός, και συγκεκριμένα ένας γιατρός χειρούργος. Καλύτερα να μην σχολιάσω...

ps: Ψήφισα έναν άνθρωπο που τον ξέρω και το αξίζει να γίνει βουλευτής [ναι ναι, υπάρχουν και κάποιοι που το αξίζουν]. Με όποιο κόμμα και νά'βαζε δλδ θα τον ψήφιζα. Αν ψήφιζα όμως στην Αθήνα τότε θα έριχνα κλασσικά, άκυρο με το λογότυπο των T()()L.

Insomnia

Και ναι, μετά από καιρό είμαι ξύπνια 5:10 το πρωί. Μετά από μια ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική συζήτηση στο μσν με τον "μέντορά μου". Έχοντας δει κάμποσα music videos στο youtube βγαλμένα απ'τα 90's λέω να πάω προς το κρεβάτι μου σιγά σιγά...

Αύριο πρέπει να σηκωθώ να μαζέψω κανα ρούχο γιατί φεύγω για χωριό [εκλογές γαρ :P].

Και θέλω να πεταχτώ και κέντρο, να πάρω το τελευταίο σιντάκι των Paradise Lost. Κάποιο ψαράκι μού'πε ότι κάνει μόνο 13 euros! Όου γιέα!

Άντε και καλή ψ(ό)φο όλοι σας!

Drum n Bass φάση

Γουίκι λινκ φορ γιου: http://en.wikipedia.org/wiki/Drum_and_bass

Εδώ κι έναν περίπου μήνα άρχισα να ασχολούμαι και μ'αυτό το είδος μουσικής. Χάρις στον φίλτατο Ροδάκινο, που μου έστειλε ένα κομμάτι των Mindscape & Jade, το "Insomnia". Το ότι η βάση του d'n'b είναι η ηλεκτρονική μούσικη μ'έκανε να τ'ακούσω πολύ ευχάριστα. Και είπα να ψάξω και κανα άλλο γκρουπ του είδους...

Από προχθές ακούω ασταμάτητα 2 albums των Pendulum:

Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Hold Your Colour"

και το "In Silico"

[Μέχρι και τα artwork των δίσκων μ'αρέσουν τρελά]

Το θέμα είναι ότι βρήκα επιτέλους την μουσική με την οποία θέλω να χορεύω ασταμάτητα. Όπως έγινε και το Σάββατο, στο d'n'b party στην Πάντειο. Όλα τα λεφτά. Αφού βρήκα και παρέα να πηγαίνουμε μαζί θα προσπαθήσω να μην χάνω d'n'b parties. Τέλεια εκτόνωση παιδιά!

Πάρτε και κανα song τώρα:

1) Pendulum - Fasten Your Seatbelts --> http://www.youtube.com/watch?v=UINhE8L1yXg&feature=related

2) Pendulum - Slam [short version-videoclip] --> http://www.youtube.com/watch?v=ABqh9N-Mw5E&feature=related

Bougatsa ti les?

Πήγα κι έκανα αυτό το Rorschach Test που έλεγες. Εδώ πέρα--> http://theinkblot.com/

Test Results
Sickness Quotient: 44%
Congratulations! At a 44% Sickness Quotient, you're almost well-adjusted.

Detailed Diagnosis

• Interpersonal Insights
  You have difficulty concentrating or keeping on task, probably because you're an idiot with a short attention-span. You think everyone is out to get you, and you're absolutely right. It's because you're an awful person without any redeeming qualities.
  
  
• Job Performance & Attitude
  You work very slowly. In fact, if you went any slower you'd be in reverse. Although your work can upon occasion be very good, remember that even monkeys can be trained to do what you do. And they don't call in sick.
  
  
• Personality Insight
  Your personal motto is "Hope for the best; prepare for the worst." Based on what we know about you, you're going to need a lot of preparation.
  
  
  

ΤΙ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ? ΝΤΟΥ ΑΪ ΠΑΝΙΚ ΟΡ ΝΟΤ?

ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!

Always in love with this

Γούτσου γούτσου! Αυτό που βλέπετε είναι ένα απ'τα μωρά μου. Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε! Χ-)

Love at first...site X-D

Και αναφέρομαι στο http://www.thinkgeek.com/ το οποίο ανακάλυψα πριν κανα 3άρι μήνες και το ερωτεύτηκα <3
Πρέπει να βγάλω προπληρωμένη κάρτα για online αγορές γιατί δν πάει άλλο!

Να γιατί αγάπησα το thinkgeek:

1) Think Geek Bluetooth Retro Handset

2) Periodic Table Shower Curtain

3) Pop Quiz Math Clock

4) USB Man 4-port Hub

5) Retro NES USB Controller

6) Lord of the Rings - 50 Year Anniversary Edition

7) A Girl's Guide to Dating a Geek

8) LED Jellyfish Mood Lamp

9) Pi Sumbol Ice Cube Trays

10) Cassette Tape Tote Bag

My Life According to: Tool [φυσικά :P ]

Pick your Artist: T()()L

Are you a male or female: Part of Me

Describe yourself: Sober

How do you feel?: Vicarious

Describe where you currently live: No Quarter

If you could go anywhere, where would you go?: Swamp Song

Your favourite form of transportation: (-)Ions

Your best friend,-s is/are: Aenima

You and your best friends are: Triad

What's the weather like? Flood

Favourite time of day: Intermission

If your life was a TV show, what would it be called?: Lateralus

What is life to you: Intension

Your current relationship: Hush

Your fear: Eon Blue Apocalypse

What is the best advice you have to give? open your...Third Eye

Thought for the Day: Pushit

How I would like to die: Right in Two

My soul's present condition: Schism

My motto: Intolerance

ΔΕΝ

Δεν θέλω να πάω στο χωριό για τις εκλογές.
Δεν θέλω να σταματήσει η βροχή.
Δεν θέλω να αφήνω μόνο του το pc μου για ώρες ή μέρες. <3 μου λείπει.
Δεν γουστάρω τις πολιτικές διαφημίσεις σ'όλα τα ΜΜΕ.
Δεν μ'αρέσουν τα πειραγμένα αυτοκίνητα που περνάνε μεσημεριάτικα κάτω απ'το μπαλκόνι μου.
Δεν αντέχω τους καβγάδες στα διάφορα ΙΚΑ που τρέχω τις τελευταίες 2 μέρες.
Δεν έχω αποφασίσει να βγω ακόμα απ'την μιζέρια μου.
Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θ'αντέξει η φωνή μου.
Δεν μ'αρέσει η μυρωδιά των προϊόντων με λεβάντα.
Δεν υπάρχουν άλλες σοκολάτες στο ψυγείο.
Δεν έχω άλλο ποπ-κορν για φούρνο μικροκυμάτων.

:-O oh shit δλδ!

Death Note

Τό'χα καθυστερήσει πολύ λόγω του καλοκαιριού, αλλά χθες είδα επιτέλους τα τελευταία 3 επεισόδια του Death Note.

Εννοείται, δεν πρόκειται να κάνω spoilers γι'αυτή την σειρά. ...γιατί μπορεί μετά να γράψει κάποιος και το δικό μου όνομα στο Death Note :O

Θα πω μόνο ότι το τέλος μου άφησε μια πικρή γεύση, αγανάκτηση και μια δόση απογοήτευσης. Μού'ρθε κάπως απότομο και "λίγο" μετά τα όσα είχα δει στα προηγούμενα επεισόδια.

Πάντως overall το Death Note ήταν η καλύτερη anime σειρά πού'χω δει ως τώρα. Ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά. [Μάλλον στη συνέχεια θα πιάσω το Full Metal Alchemist που τό'χα στο κλάσιμο εξ'αιτίας του Death Note.]

Άραγε ποιός είναι πιο ωραίος?
Ο Mikami?

Ή ο Yagami Light?

I chose Mikami...αλλά αύριο θά'χω αλλάξει γνώμη X-)

Now

Παίζω Κούπες ακούγοντας King Crimson.
Περιμένω την βροχή...την μυρίζω.
Θα μπω να κάνω και ένα καυτό μπανάκι να ετοιμαστώ για τ'απόγευμα που θα πάω στο φροντιστήριο. Σήμερα θα μας μάθουν πώς να κάνουμε μάθημα με χρήση διαδραστικού πίνακα. Cool. Ανυπομονώ νά'ρθει η επόμενη βδομάδα και ν'αρχίσω να διδάσκω. Να δω κι εγώ ποιές τάξεις θά'χω τελικά, τι ηλικίες, τι παιδιά...
Ρε σεις, θά'πρεπε ν'αγχώνομαι κανονικά? Γιατί εγώ νιώθω απόλυτα χαλαρή? Something's wrong with me?!

Τυφλή-Κουφή-Μουγγή-Υπάκουη-Νεκρή

Πνίγομαι
Και προσπαθώ ν'ανέβω στην επιφάνεια
Για μία μόνο ανάσα.
Μόνο που δεν μ'αφήνετε
Και με τραβάτε πάλι κάτω.

Με δένετε με σχοινιά
Που βγαίνουν απ'το στόμα σας.
Πάτε να μου αλλάξετε τα μυαλά
Για να γίνω άνθρωπος νορμάλ.

Πάτε να με φιμώσετε
Σαν ανυπάκουο σκυλί.
Και στα μάτια μου
Πάτε να εγκαταστήσετε την μαυρίλα,
Την σαπίλα,
Την κενή ζωή που μας περιβάλλει.

Και συνεχίζω να πνίγομαι
Και συνεχίζετε να φωνάζετε
Και συνεχίζω να έχω τα θέλω μου
Και συνεχίζετε να μην με καταλαβάινετε.

Μέσα μου ένα μεγάλο
"ΓΙΑΤΙ;"
Γιατί πολύ απλά
Είναι εγκληματικό
Να θέλω να φτιάξω το μέλλον μου
Διαφορετικό απ'το μέλλον
Στο οποίο με προορίζετε.

It can't rain all the time...

My favourite quotes in the movie:

Albrecht: Police! Don't move! I said, "Don't move!"
Eric Draven: I thought the police always said, "Freeze!"
Albrecht: Well, I am the police, and I say, "Don't move" Snow White. You move, you're dead.
Eric Draven: And I say, "I'm dead," and I move.

Albrecht: So many cops, you'd think they givin' away donuts.

Eric Draven: Little things used to mean so much to Shelly- I used to think they were kind of trivial. Believe me, nothing is trivial.

Eric Draven: It can't rain all the time.

Sarah: Buildings burn, people die, but true love lasts forever.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της...

X-D I love irony!

Έφτασε και το Σαβ/κο...

...και ενώ είχα κανονίσει κάτι για σήμερα τ'απόγευμα μου το ακύρωσαν και είμαι λιγάαακι εκνευρισμένη. Δλδ ξέσπασα στη μάνα μου. Κάποια στιγμή θα της ζητήσω συγγνώμη.

Θα πάρω την Olympus μου και θα βγω να περπατήσω. Το περπάτημα καλμάρει κάπως τα νεύρα μου.
Εκτός από περπάτημα όμως θέλω και σοκολατίνα αλλά και να ξαναδώ το Donnie Darko. Πο ρε γαμώτο...έχω βαρεθεί τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσής μου. Απορώ γιατί κάποια άτομα με ανέχονται ακόμη και δεν με σουτάρουν στο περιθώριο. Δεν έχω πολλές αρετές/χαρίσματα, δεν είμαι και πολύ χαρούμενο άτομο, κρατάω τα περισσότερα πράγματα μέσα μου, τον τελευταίο καιρό βγάζω μπόλικη κακία και νεύρα και σπάω και των γύρω μου τα νεύρα. Μπράβο τους που έχουν τόση μα τόση υπομονή.

Αντίο, πάω για το περπάτημα που λέγαμε γιατί με βλέπω να γράφω κανα κατεβατό γεμάτο παρανοϊκές σκέψεις.

Tribute to Slytherin

My dark side is revealed.....muahaha....

You're a loser Potter :P

Harry Potter and the Half-Blood Prince

Το βιβλίο γάμαγε, η ταινία πάλι όχι και τόσο.

Βιβλίο: 9/10

Ταινία: 6/10

Μερική απογοήτευση επειδή [HUUUUUUGE SPOILERS AHEAD]:
~Η Λούνα έφαγε την θέση της Τονκς όσον αφορά το περιστατικό στο τραίνο. Dammit!!! Γενικά είδαμε την Τονκς μόνο για δευτερόλεπτα σ'όλη την ταινία!

~Κάποιος μαλάκας/μαλακισμένη έβαλε μια σερβιτόρα να την πέφτει στον Harry στην αρχή της ταινίας. Κρίμα κρίμα...πολύ απλά θα μπορούσαν ν'ακολουθήσουν την γραμμή του βιβλίου και να μας δείξουν τον νέο Υπουργό Μαγείας σε διάλογο με τον Πρωθυπουργό Muggle.

~Ο Dumbledore εμφανίζεται στην μέση του μετρό, πλάι στον Harry, και μάλιστα με την γνωστή αμφίεση μάγου. Έλεος και πάλι έλεος.

~Ο Harry, ο Neville και οι άλλοι εκλεκτοί του Slughorn ποτέ δν παρεβρέθηκαν για μεσημεριανό μαζί του στο Hogwarts Express. Άλλη μια ωραία σκηνή που πολύ απλά ήταν άφαντη.

~Όταν η μανούλα του Draco πήγε επίσκεψη με την Bellatrix στο σπιτικό του Snape υποτίθεται ότι θ'ακούγαμε τον Snape ν'απαντάει στις πολύ σημαντικές ερωτήσεις/απορίες της Bellatrix που προσπαθούσε να τον ξεσκεπάσει σαν προδότη. Στην ταινία όμως η σκηνή είναι πετσοκομμένη, ο διάλογος δν υπάρχει καν και απλά βλέπουμε τον όρκο του Snape. :P

~Δν είδαμε αρκετό Hagrid.

~Δν είδαμε την στιγμή που ο Harry, ο Ron και η Hermione έλαβαν τα γράμματα με τους βαθμούς τους στα Κ.Δ.Μ. Ούτε τα μαθήματα που επέλεξαν για τις Ε.Δ.Ε.Μ. τους.

~Δν είδαμε τον Snape να διδάσκει Defence Against the Dark Arts!!! Ντροπή, αίσχος, ουστ, τι πράματα είναι αυτά?! Ο άνθρωπος τόσα χρόνια περίμενε αυτή την θέση και επί της οθόνης δν είδαμε τπτ!

~Δν είδαμε την Fleur και τον Bill, το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής, να είναι μες στα μέλια και την Ginny να στραβομουτσουνιάζει και να πετάει σούπερ κακίες για την Fleur. Κρίμα κρίμα...

~Χρειαζόταν πιο πολύ focus το love story Ginny-Harry.

~Δν είδαμε αρκετούς σημαντικούς διαλόγους μεταξύ του Harry και του Dumbledore που θα εξηγούσαν αρκετά πράγματα για το παρελθόν του Voldemort και τα παιδικά του χρόνια.

~Δν είδαμε αρκετά flashbacks απ'τα κατορθώματα του Voldemort στο ορφανοτροφείο.

~Η ατμόσφαιρα θά'πρεπε νά'ταν ακόμα πιο σκοτεινή και με πιο υποψιασμένους χαρακτήρες. After all, βρίσκονται σε πόλεμο, είναι τρομαγμένοι και αρκετά καχύποπτοι μήπως έχουν απέναντί τους καναν μεταμφιεσμένο Death Eater. Στην ταινία δν φάνηκαν και πολύ ταραγμένοι απ'το γεγονός ότι ο Voldemort μάζευε τους οπαδούς του και σκότωνε με το κιλό.
:-P

Τεσπά, δν λέω άλλα αν και μού'ρχονται τουλάχιστον άλλα 5! Ίσως παραείμαι απαιτητική αλλά κι εγώ ήθελα να δω έστω τις 2 τελευταίες ταινίες πιο κοντά στα βιβλία. Αυτή εδώ θά'πρεπε νά'ναι 3ωρη γιατί το βιβλίο είχε πολύ πράμα. Να δούμε αν έστω μεγαλώσουν την τελευταία και την κάνουν και πιο πιστή στο βιβλίο...να δούμε ένα ωραίο, σοβαρό φινάλε ρε γαμώτο!

[Α! Να πω ένα μπράβο όμως για την σκηνή στην λίμνη, εκεί που πήγε ο Dumbledore και ο Harry για να βρουν ένα Horcrux του Voldemort. Τα εφέ σ'αυτή την σκηνή ήταν τέλεια και πιστά στις περιγραφές του βιβλίου. Επίσης, ο Malfoy είναι και πολύ μανάρι και η Ginny έχει γίνει κουκλίτσα.]

Ο αγαπημένος μου κοιτώνας απ'το πρώτο βιβλίο μέχρι τώρα...ίσως λόγω Malfoy <3

Μασημένη τσίχλα στο διάβα μου ακολουθεί λιγδιασμένο περιτύλιγμα σουβλακίου

Θα πεθάνω και δν θα λυθεί ποτέ η απορία μου: Γιατί ο κόσμος πετάει σκουπίδια κάτω? Μυαλό γιοκ?

Subjectivity

Διάβαζα στα μπλογκς σας ότι θεωρείτε αντισεξουάλ τους αδύνατους και άτριχους άντρες κλπ.
Και μ'έπιασαν κάτι τρελά γέλια γιατί προσωπικά μια ζωή [μάρτυρες οι κοντινές φιλενάδες :-P] με έλκουν περισσότερο οι αδύνατοι-κοκκαλιάριδες και τους θεωρώ πιο κ*#λα!
Πάρτε λοιπόν αυτούς με τα μπυροκοίλια και χρησιμοποιείτε τους και για μαξιλάρες άμα λάχει. Πάρτε και τους υπερτριχωτούς τυπάδες για φλοκάτες.


Τεσπά, προσπερνώ το θέμα των γούστων στους άντρες και πάω στο θέμα των φετινών καλοκαιρινών διακοπών. Για μένα ήταν ένα απ'τα χειρότερα καλοκαίρια ever επειδή η διάθεσή μου είχε τρελά σκαμπανεβάσματα. Τα ψυχολογικά μου με αποτελείωσαν. Ήμουν [και είμαι ακόμα] μες στα νεύρα, μες στην οργή και η ερώτηση "Γιατί σε μένα?" τριγυρνάει ακόμα στο μυαλό μου. Δε λέω, πήγα σε όμορφα μέρη φέτος και βρήκα παλιές καλές παρέες αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να ξεχάσω τα λόγια που είχα ακούσει καναδυο μήνες πριν και με είχαν κάνει σκατά.
Με έπιαναν π.χ. ξαφνικές τάσεις φυγής και μισανθρωπισμός. Χαρακτηριστική στιγμή, όταν ήμουν με παρέα 7-8 ατόμων για ποτό σε κλαμπομπαράκι και ένιωθα ότι θέλω να τους σπάσω όλους στο ξύλο και τα νεύρα μου να φουντώνουν. Οπότε παίρνω την μπύρα μου και πάω και αράζω σε μια ξαπλώστρα στην παραλία πιο κάτω μες στα σκοτάδια. Μόνο εγώ και η θάλασσα μπας και ηρεμήσω. Αλλά πού τέτοια τύχη. Μ'έπιασαν τα κλάματα και μετά μ'έβριζα που δεν είμαι αρκετά δυνατή για να δεχτώ τα όσα έγιναν και να προχωρήσω στη ζωή μου.

Γενικά μια στασιμότητα. Το μόνο θετικό ήταν το αυγουστιάτικο ροκ παρτάκι που έκανα για το πτυχίο. Τώρα περιμένω να πιάσω δουλειά από Σεπτέμβρη, μου χρειάζονται αλλαγές στη ζωή μου. Ήδη μου λείπει η σχολή... :-/

ps.: Αγαπώ την ταράτσα στην Όστρια των Εξαρχείων. Πολύ όμορφα ήταν χθες.

lol screenshot

Απλά δν υπάρχει!! [click για να μεγαλώσει :P]

Πριν λίγο ξανάβλεπα την ταινία "30 Days of Night" και αποθήκευσα αυτό εδώ το screenshot. Το βαμπιροκοριτσάκι να έχει τατουάζ Einsturzende Neubauten!?!?!?!?!?!?! Holy fucking shit καλέ!

Αν οι Einsturzende Neubauten είναι και στο soundtrack της ταινίας το κατεβάζω με 1000!