26 Ιουν 2009

Εκδήλωση Χορωδίας+after

Η χτεσινή εκδήλωση στην Πανεπιστημιούπολη πήγε ανέλπιστα καλά θά'λεγα. Ήρθε αρκετός κόσμος (σε αντίθεση με άλλες φορές :-P) και νομίζω δεν τους απογοητεύσαμε με την επίδοσή μας.
Αλλά το after ήταν ακόμα καλύτερο!
Πήγαμε κάποια παιδιά για ποτάκι, γνώρισα νέο κόσμο, ρίξαμε πολύ γέλιο, γενικά μια ωραία βραδιά μετά από αρκετό καιρό. Μου χρειαζόταν.

Επίσης, δοκίμασα την MacFarland και δεν θα την ξαναπιώ. That's a fact :-P
Μου θύμισε beers σε στυλ Amstel κλπ. Μπλιαχ.
Επόμενή μου δοκιμή θά'ναι η μαύρη beer Guinness. Μακάρι ν'αξίζει περισσότερο!
Αλλιώς θα παραμείνω για πάντα πιστή σε Carib+Corona με το λεμονάκιιιιιι!

Cheers mates!

24 Ιουν 2009

Θα περιμένω...

...μάλλον μέχρι τον Νοέμβριο για να δω την νέα ταινία του κυρίου Emmerich 2012.

Παραδέχομαι το γεγονός ότι είμαι a big fan of disaster movies. Και θέλω πάντα να τις βλέπω στο σινεμά για να απολαμβάνω τα special effects και τον ήχο. Θυμάμαι που για το "The Day After Tomorrow" είχα βάλει υπενθύμηση στο κινητό και είχα κολλήσει post-it στο pc μου σχεδόν έναν χρόνο πριν βγει η ταινία στις αίθουσες [μεταξύ μας, εκείνο το σενάριο είχε κάτι το αληθοφανές...global warming κι έτσι, μια μέρα θα πνιγούμε ΟΥΛΟΙ!].

Για το "2012" όμως δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά. Πολλά λέγονται σχετικά με την ευθυγράμμιση του ήλιου με το κέντρο του γαλαξία μας, αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της γης, καταστροφολογία επειδή οι Μάγιας έδωσαν τέλος σ'ένα απ'τα 3 ημερολόγια τους και το τέλος είναι στις 21/12/09. Βασικά μάλλον τα μυαλά του κόσμου παίρνουν λίγο παραπάνω αέρα απ'ό,τι χρειάζεται :-P πολύ υπερβολικά τα σενάρια imo.

Γι'αυτό κι εγώ παύω να ασχολούμαι με όοοοολες αυτές τις καταστροφολογίες και περιμένω απλά να απολαύσω την ταινία! Αχ! Μακάρι να την δω πιο σύντομα απ'ό,τι περιμένω. Ας γίνει καμιά αλλαγή στις ημερομηνίες βρε παιδί μου!

20 Ιουν 2009

Δειλοί πέφτουλες της καθημερινότητάς μας

Το φαινόμενο του ΑΘΛΙΟΥ πεσίματος σε μας τα κορίτσια πότε θα σταματήσει επιτέλους;
Πραγματικά, η οργή μου αυξάνεται, ειδικά τώρα που είμαι σε φάση "σκοτώνω άνθρωπο".
Περνάει ένας πορνόγερος και σχολιάζει με τον πιο αισχρό τρόπο το στήθος της Καρύδας. Μας ήρθε να ξεράσουμε.
Περνάει ένας άλλος τις προάλλες κοντά στο σπίτι μου και μού'πε κάτι για το πόσο κα$%α είναι ο κώλος μου. Γύρισα και του έριξα ένα βλέμμα που έλεγε "Εξαφανίσου γιατί είμαι Diclonius".
Τις περισσότερες φορές όμως εκεί που πας να γυρίσεις να κοιτάξεις ή και να πεις κάτι στον μαλάκα που κάνει το άθλιο καμάκι αυτός έχει γίνει καπνός!
Γι'αυτό και συνήθως τα πιο αισχρά σχολιάκια μας τα λένε απ'την ασφάλεια του αυτοκινήτου ή της μηχανής τους και μετά εξαφανίζονται στο δευτερόλεπτο+δεν τρέχει τίποτα.
Ποποπο τι μαγκιά ρε παιδί μου. Τι άντρακλες που είναι αυτοί οι τύποι. Το παίζουν θαρραλέοι μπροστά στους χαζούς φίλος τους "Άκου τώρα ρε μαλάκα τι θα πω στο γκομενάκι που περνάει!!" Και μετά γελάνε όλοι μαζί. :-P

Το θέμα με μας τις γυναίκες όμως, πέρα του ότι μας προσβάλλει η όλη συμπεριφορά τους απέναντί μας σε δημόσιο χώρο, είναι ότι δεν αντιδρούμε συνήθως λέγοντάς τους κάτι που θα τους βάλει στην θέση τους...Από φόβο μήπως ο άλλος γυρίσει ή κατέβει απ'το αμάξι του και μας πλακώσει π.χ. στο ξύλο ή whatever. Δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας dammit!! Και τις περισσότερες φορές επιλέγουμε την σιωπή και ο άλλος μπορεί να συνεχίζει να λέει διάφορα ακόμη προσβλητικά πράγματα.

19 Ιουν 2009

Mid-Term Gothic Novel, 2nd part

Only one comment:


Jane Austen τον παίρνεις!!!!!!!!! AAAAAARGH!

13 Ιουν 2009

Depression mode: on


Τα παραδέχτηκα στον εαυτό μου, έκανα στην άκρη τον τεράστιο εγωισμό και την περιφάνεια μου και βρήκα το θάρρος να τα πω επιτέλους.
Μόνο που αυτό φάνταζε εγκληματικό.
Έπρεπε να το βουλώσω και να τα κρατήσω για πάντα μέσα μου.

Αντιθέτως, εγώ επέλεξα να πιάσω πάτο για ένα άτομο. Κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ για κανέναν.
Τι πάτο; Πιο κάτω κι απ'τον πάτο έφτασα για χάρη των συναισθημάτων μου.
Για χάρη της γαμημένης της αγάπης.
Τα εξέφρασα, ένιωσα τόσο μα τόσο fragile, μετά ένιωσα μουδιασμένη και άδεια και απίστευτα πληγωμένη.

Ξέρετε τι είναι να σας λέει κάποιος ότι η καλύτερη ανάμνηση του παρελθόντος σας ήταν απλά ένα ψέμα; Προϊόν της υποκρισίας και του οίκτου κάποιου προς το άτομό σας;
Φέρθηκα με ειλικρίνεια και όμως καταδικάστηκα και ένιωσα σκουπίδι.
Μαζί με τις 9 Οκτώβρη 2008, το χτεσινό βράδυ μπαίνει στο No1 των χειρότερών μου εμπειριών.

Απογοήτευση πλήρης, απελπισία μ'έχει πιάσει.
Νιώθω σαν να μην αξίζω τίποτα.
Σαν νά'μαι απλά ένα αντικείμενο που μετά το πετάς στο καλάθι των αχρήστων και το διαγράφεις απ'την μνήμη σου.

Και σιγά μην πνίξω την θλίψη μου στο ποτό ή σε κάποια άλλου είδους τρέλα.
Δεν θα μεθύσω ποτέ και για κανέναν.
Όποιος με πληγώνει δεν το αξίζει να καταστρέψω το συκώτι μου για χάρη του.

Μεθάω με το "Black Clouds & Silver Linings" των Dream Theater αυτή την στιγμή.



Το συμπέρασμά μου:
Η ειλικρίνεια δεν αναγνωρίζεται suckers! Βουλώστε το, κάντε σαν να μην συμβαίνει τίποτα, κρύψτε τα συναισθήματά σας για νά'χετε σούπερ ντούπερ σχέσεις με τους γύρω σας, γίνετε υποκριτές και ζήστε την γαμάτη ζωή σας να κυλάει ήρεμα κι ωραία. Βουλώστε το, κρατήστε τα όλα μέσα σας, να σας πνίγουν μια ζωή μέχρι που μια πτώση απ'τον 9ο θα φαντάζει τόσο μα τόσο ελκυστική.