1 Σεπ 2009

Τυφλή-Κουφή-Μουγγή-Υπάκουη-Νεκρή

Πνίγομαι
Και προσπαθώ ν'ανέβω στην επιφάνεια
Για μία μόνο ανάσα.
Μόνο που δεν μ'αφήνετε
Και με τραβάτε πάλι κάτω.

Με δένετε με σχοινιά
Που βγαίνουν απ'το στόμα σας.
Πάτε να μου αλλάξετε τα μυαλά
Για να γίνω άνθρωπος νορμάλ.

Πάτε να με φιμώσετε
Σαν ανυπάκουο σκυλί.
Και στα μάτια μου
Πάτε να εγκαταστήσετε την μαυρίλα,
Την σαπίλα,
Την κενή ζωή που μας περιβάλλει.

Και συνεχίζω να πνίγομαι
Και συνεχίζετε να φωνάζετε
Και συνεχίζω να έχω τα θέλω μου
Και συνεχίζετε να μην με καταλαβάινετε.

Μέσα μου ένα μεγάλο
"ΓΙΑΤΙ;"
Γιατί πολύ απλά
Είναι εγκληματικό
Να θέλω να φτιάξω το μέλλον μου
Διαφορετικό απ'το μέλλον
Στο οποίο με προορίζετε.

2 σχόλια:

Estella είπε...

Όσοι και να είναι αυτοί που θέλουν να σε φιμώσουν, να θέλουν να σε βάλουν στο τρυπάκι της "σωστής ζωής" της νορμάλ μίζερης καθημερινότητας τους πάντα έχεις τη δύναμη να κάνεις αυτό που εσύ επιθυμείς. Ακόμα και αν προσπαθούν να σε δέσουν μπορείς πάντα να λυθείς. Ζήσε όπως θέλεις. :)

Parakmiako Ergaleio είπε...

...μόνο που κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνω ότι δν μπορώ να κάνω αυτό που επιθυμώ, δν μπορώ να ζήσω όπως θέλω τελικά :-/
Θέλω να κερδίσω το τζόκερ και να σπουδάζω αιωνίως. Τα λεφτά τα θέλω για σπουδές, για μετεκπαίδευση, όχι για χλιδή και ταξίδια στο Ντουμπάι. Γίνεται? Δν γίνεται..γιατί είμαι η μις γκαντεμιά 2009 [και βάλε]