Γαλάτσι it is

Πλέον κάθε μέρα [απ'τις καθημερινές] θα βλέπετε το Εργαλείο φορτωμένο με βιβλία στο ένα χέρι και Jacobs Ice Presso στο άλλο να περπατάει την Βεΐκου με βλέμμα χαμμένο, ονειροπόλο...πηγαίνοντας για δουλειά.

Το κακό είναι ότι χρειάζομαι περίπου 1 ώρα και ένα τέταρτο για να φτάσω Γαλάτσι και μου βγαίνει η πίστη με το σιχαμένο 608 και τους ανθρώπους που έχουν τσακωθεί με το ντους. Επίσης εκνευριστική η ριμαδοκίνηση στην Πατησίων και Γαλατσίου.

Το καλό είναι ότι σιγά σιγά ανακαλύπτω άλλο ένα προάστιο της Αθήνας. Κωλοχαίρομαι όπως κάποτε που τριγύρναγα π.χ. μόνη στα Εξάρχεια και κατέγραφα στο μυαλό μου εικόνες, μυρωδιές, συναισθήματα. Μέχρι τώρα έχω ανακαλύψει: όμορφα και βολικά παγκάκια κοντά στο φροντιστήριο :P, μαγαζάκια με ΣΟΥΠΕΡ τιμές [πήρα πιτζάμες με 10 ευρώ σήμερα], Papagalino για να τσακίζω καμιά σοκολατίνα ενώ διαβάζω, φαγάδικα που με βάζουν σε πειρασμούς στο βραδινό σχόλασμα, τεράστια πεζοδρόμια. Τους κατοίκους δεν τους έχω ψυχολογήσει ακόμα. Θα δούμε προσεχώς.

Always look on the bright side of life λοιπόν παιδιά! Αν δεν ψάξουμε να βρούμε μικρά όμορφα πραγματάκια στην πόλη μας, τότε θα μας καταπιεί η μαυρίλα.

Φιλιά πολλά και stay heavy \m/