15 Φεβ 2010

"Ψυχραίμησες?"

Με ρώτησες. Κι εγώ σε φάση πανικού έτρεξα και κρύφτηκα στο μπάνιο. Όχι, δεν γινόταν να "ψυχραιμήσω" τόσο εύκολα. Ο τόνος της φωνής σου όμως ήταν τόσο ζεστός. Και η αγκαλιά σου ήταν το καλύτερο φάρμακο για μένα. Σε παρακαλώ, αγκάλιαζέ με όταν φοβάμαι. Γιατί είμαι μια κομπλεξική φοβιτσιάρα, τά'χουμε ξαναπεί αυτά. Και ξέρεις ε? Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι το να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο, αχαλίνωτο.

4 σχόλια:

Estella είπε...

O εαυτός μας είναι κάποιες φορές ο μεγαλύτερος μας φόβος και κάποιες φορές ο ίδιος αυτός φόβος μας τρομάζει σαν ιδέα ακόμα περισσότερο...Εμπιστέψου τον εαυτό σου...διαφορετικά πως θα σ εμπιστευτούν οι υπόλοιποι;

Skouliki είπε...

αυτο το εχω και εγω δεν ανοιγομαι τελειως για κανεναν και για τιποτα

Ανώνυμος είπε...

Για άστον λίγο ελεύθερο και αχαλίνωτο;
Μπορεί να σου αρέσεις!
Έτσι για δοκιμή!
:)

Parakmiako Ergaleio είπε...

Thanks girls :)
Tha ton afhsw ligaaaki parapanw eleuthero ki o,ti einai na ginei as ginei :P