6 Δεκ 2009

Δεν βρίσκω τίτλο

Άλλη μια βροχερή μέρα. Ίσως για τον Αλέξανδρο αυτή τη φορά.
Μακάρι να γινόντουσαν ειρηνικές διαδηλώσεις. Σιωπηλό πένθος για το παιδί.. Έτσι θα κατέβαινα κι εγώ ν'αφήσω ένα λουλούδι στην Μεσολογγίου.
Τώρα με τους αστυνομικούς νά'ναι καχύποπτοι με τον καθένα και τις εξακριβώσεις στοιχείων και τα κλομπ σε ετοιμότητα πώς να το κάνω αυτό? Η υπερβολή δεν έχει όρια πια.
Ειρήνη γαμώτο μου. Και απ'τις 2 πλευρές όμως.
Μα θέλετε να ξαναγίνουν τα περσινά δεκεμβριανά? Και αν ναι, γιατί? Βλέπω ότι η βία φέρνει βία. Δεν βλέπω κάτι το θετικό.

Και η ζωή συνεχίζεται...
Χάρηκα που βρέθηκα στο Fox χθες το βράδυ, έστω για λίγο. Χάρηκα που το μυαλό μου έφυγε απ'τα προβλήματα. Χάρηκα που είδα familiar faces. Χάρηκα που χόρεψα με την μπουγάτσα. Χάρηκα με την ευτυχία της καρύδας. Χάρηκα που η ζωή μας δεν έχει μόνο σκοτεινές όψεις.

5 σχόλια:

Chris είπε...

Ακριβώς τα ίδια λέω κι εγώ. Πως με το πανηγύρι ξύλου και φωτιάς στο τέλος καταλήγουν όλοι να ξεχνάνε πως πέρσι δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος, και να θυμούνται ότι "πέρσι κάηκε η Αθήνα".

Ζήτω οι καυλωμένοι ανεγκέφαλοι.

τόσο δα σε λέω είπε...

από την άλλη μεριά
από την απάθεια προτιμώ το ξύλο και τη φώτια

Unknown είπε...

το ξυλο και η φωτια ειναι η αιτια που μερικοι βολευονται στους καναπεδες *verysubtlehintlol*

KitsosMitsos είπε...

Δεν χρειάζονται βαρύγδουποι τίτλοι. Καλύτερα έτσι, απλά...

Parakmiako Ergaleio είπε...

H apatheia einai fysika to allo arnhtiko akro.
Genika dn mporw ta akra.
Eutyxws yparxoun diaforoi tropoi diamartyrias.