Α! Και ξέχασα!

Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα! Ξέρεις εσύ. ^_^

Ποστ αφιερωμένο

...στον καλύτερο ίσως ταξιτζή που έχω πετύχει ποτέ στη ζωή μου. Την Παρασκευή μετά το Skullbar, ξημερώματα στην Αλεξάνδρας περίμενα ταξάκι. Πέρασε αμέσως ευτυχώς, πάνω που το κρύο είχε γίνει κάπως τσουχτερό. Ε και μπαίνω μέσα στο φασαριόζικο ταξί.

Το ραδιόφωνο στο φουλ, να παίζει η τρελή αθλητική εκπομπή του φαφούτη, του Γεωργίου και ο οδηγός να μην το χαμηλώνει ούτε λιγάκι για να μ'ακούσει. Είχα ήδη βραχνιάσει απ'το μαγαζί και έπρεπε να συνεχίσω να φωνάζω μπας και ακούσει τον προορισμό μου.
υτυχώς συνεννοηθήκαμε επιτυχώς και ο οδηγός [γύρω στα 55-60] ακολούθησε πιστά την διαδρομή που ήθελα εγώ. Κατά την διάρκεια της διαδρομής μας, είχαμε πεθάνει στο γέλιο με τις ατάκες του Γεωργίου και τα χαχανητά δν είχαν τελειωμό.

Φτάνοντας στα μέρη μου ο άνθρωπος πρόσεξε τα σκοτάδια στα στενάκια που πηγαίναμε και άρχισε να μου λέει ότι δν θα έφευγε αν δν μ'έβλεπε να μπαίνω σπίτι μου με ασφάλεια κλπ. Μόνο που η οδός μου είναι μονόδρομος και ήξερα ότι δν θα τον βόλευε τον ταξιτζή για να μπορεί μετά να γυρίσει πίσω. Οπότε τού'πα να μ'αφήσει ακριβώς στην αρχή της οδού για να μην χρειαστεί να μπει και να κάνει κύκλους μετά. Ε και μ'αφήνει, πληρώνω [δν μ'αφησε να βγω χωρίς να μου δώσει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ρέστα μου] και περίμενε μέχρι να φτάσω σπίτι μου και ν'ανοίξω την πόρτα, καθόταν εκεί μες στο ταξί καραούλι! Νά'ναι καλά. Και μακάρι να τον ξαναπετύχω.

Wow, η ώρα έχει πάει 5:36 κι εγώ ακόμα μαλακίζομαι στο νετ αντί ν'αδειάζω το σακ-βουαγιάζ μου και να ετοιμάζομαι για ύπνο. Είμαι πτώμα απ΄την εκδρομούλα στην Τρίπολη αλλά το μάτι μου γαρίδα, δν λέει να κλείσει ακόμα. Μια χαρά πέρασα, είδα αγαπημένα μου ξαδέλφια και το Σαββατόβραδο περάσαμε σχεδόν απ'όλα τα μπαροκλαμπάκια της Τρίπολης.

Δν θυμάμαι νά'χω ξαναπιεί τόσο πολύ [και να σημειώσω ότι δν μέθυσα ευτυχώς. :P] 1 Corona, 1 Guinness, 1 Kiwi, 1 σφινάκι Amaretto, 2 σφινάκια βότκα. Στους περισσότερους αυτά θα φαίνονται λίγα και ελαφριά όμως για μένα είναι too much. Δν σκοπεύω να ξαναπιώ τόσα πολλά σ'ένα βράδυ. Με παρέσυραν τα βλαμμένα τα ξαδέλφια. Και Κυριακή μεσημέρι βολτάραμε για καφέ στην Πλατεία Άρεως. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός. Το πεόκρυο άρχισε απόψε, πριν ξεκινήσω για Αθήνα.

Τέλος, μπράβο στην ομαδάρα μου. 2-0 [που θά'πρεπε νά'ταν πεντάρα κανονικά...]

Καλημέρα σας και καληνύχτα μου.

R.I.P. Mininova

Τώρα είδα κι εγώ την σχετική ανακοίνωση στο blog του Mininova...it's sooooo sad. Πραγματικά το Mininova τ'αγαπούσα. Και εκφράζω από δω μέσα την αγανάκτησή μου.

Τι λέτε σεις? Θεωρείτε σωστή την όλη επίθεση σε site τέτοιου είδους? Νομίζετε ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα γλιτώσει η βιομηχανία ταινιών και μουσικής?

Εγώ λέω @@! Αν θέλουν να γλιτώσουν απ'την κρίση που περνάνε θα μπορούσαν εδώ και χρόνια να έχουν πιο λογικές τιμές κλπ. ώστε κι εμείς να συνεχίσουμε να αγοράζουμε κανα αυθεντικό σιντάκι. Ποιός όμως μπορεί να σκάει σήμερα 18ευρα και άνω για ένα μόνο σιντί?

Έλεος.

Έτσι, να ξεφεύγουμε και λίγο

Αν και λατρεύω την Αθήνα μου και την θεωρώ όμορφη μες στην ασχήμια της..έχω κι εγώ την ανάγκη κάποιες φορές να ξεφεύγω προς επαρχία μεριά.

Η αγαπημένη μου ξαδέλφη απ'την Τρίπολη με κατάφερε να πάω να περάσω το weekend που μας έρχεται εκεί πέρα. Θα έχει και γενέθλια η αδελφή της και ο θείος μου, οπότε περιμένω μια μίνι συνάντηση με το σόι.

Και η ίδια η Τρίπολη μού'χει λείψει όμως. Κι ας λένε οι περισσότεροι ότι σαν πόλη δν λέει τίποτα, είναι βαρετή κλπ. Εμένα μ'αρέσουν οι περίπατοι στην Πλατεία Άρεως, στην Πλατεία Αγιοβασίλη, στον πεζόδρομο με τις καφετέριες, στους δρόμους με τα μαγαζιά και στα πάρκα.

Δν πάω εκεί για να ζήσω την έντονη νυχτερινή ζωή ούτε περιμένω να βρω μια σειρά από rock στέκια. Χαλαράααα. Χαίρομαι πολύ που θ'αλλάξω λίγο αέρα + που θα δω μερικά αγαπημένα πρόσωπα. That's all. Να ξεφύγω έστω για 24 ώρες απ'την καθημερινότητά μου. Δν χρειάζομαι καμιά τουριστική Αράχωβα για να το κάνω αυτό.

Ω ναι. Ανυπομονώ νά'ρθει το Σάββατο και να πάω να πάρω το λεωφορείο στα ΚΤΕΛ.
Να θυμηθώ μόνο να φορτίσω το mp3 player μου γιατί δν γουστάρω να μου πιάσει την πάρλα κανα γερόντι του διπλανού καθίσματος :P [όπως βλέπετε δν έχω την αισιοδοξία να πιστεύω ότι θα κάτσει κανα παλικαράκι παραδίπλα]

Άντε βρε! Πηγαίνετε κι εσείς καμιά εκδρομούλαααα! Kisses.

[ps: Το comment που ακολουθεί προσπάθησα να το ποστάρω στο ιστολόγιό σου Stulf, αλλά δν γινόταν. Οπότε το ποστάρω εδώ και ελπίζω να το δεις.--> Zhleuw..dn exw paei pote se magazi karaoke. Ekei tha'thela na kanoume to reunion mas ama einai! Na pw kai sthn bougatsa. Epishs, dn mporousa na kanw comment sto prohgoumeno sou post kai na sou pw poso dikio exeis telika :-/ h sumperifora mou htan paraksenh me thn kakh ennoia, hlithia teleiws. Kai suginithika kiolas me to post sou kai eixa meinei malakas na koitaw thn othonh mou. A kai ektos ap'ta blogs mas dn exw kapoion allon tropo na epikoinwnisw mazi sou...mias pou eixa diagrapsei kai ta msn klp. I know, aaallh mia malakia pou ekana me fortismeno to myalo.]

Συμφέρουσες αγορές εν Ιλίω

Τι μπορεί να πάρει κανείς με συνολικά 75 ευρουλάκια στην τσέπη? Ιδού οι χτεσινές αγορές μου:

~Πλεκτό μαύρο μπολερό ζακετάκι.
~Μαύρη βραδινή μπλούζα ραντάκι με ενσωματωμένη ζώνη.
~Μπουφάν γκρι-μαύρο.
~Ζώνη μαύρη, διπλή.

~Διακοσμητική μεγάλη μεταλλική βάση για κερί [με κόκκινο γυαλί από μέσα..πιο X-Mas εφέ :P]
~Στυλό μπλάνκο + whiteboard marker + κόκκινο στυλό.
~Μπέργκερ + πατάτες.

Ο Unholy είχε δίκιο

...μαλακία το Blair Witch Project.
Το είδα χθες το βράδυ.
Έβαλα την ταινία με όρεξη, προσμονή ότι θα δω κάτι το τρομακτικό. Αλλά πουυυυ τέτοια τύχη. Καιρό είχα να δω τέτοια μούφα. Μπαίνει στην λίστα με τις χειρότερες ταινίες πού'χω δει ποτέ.
Αν την συγκρίνω ειδικά με το Rec, τότε το Rec από άποψη σεναρίου, σκηνοθεσίας, χαρακτήρων κλπ. παίρνει 10/10 ενώ το Blair Witch Project με το ζόρι 2/10.
Το Blair Witch Project, σας το παρουσιάζω για να μην μπείτε καν στον κόπο να το δείτε:

*FULL OF SPOILERS*

-Hey boys! Πάμε στο δάσος να γυρίσουμε ντοκιμαντέρ για την μάγισσα του Blair?
-Sure! Yeah! Cool!

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ρε κοπελιά πού πάμε?
-Θα στρίψουμε δεξιά στην ρεματιά και θα βγούμε σ'ένα νεκροταφείο. Μην ανησυχείτε, είναι μόνο 666 χλμ μακριά.

Λίιιιιγο αργότερα...
-Αααχ τι άβολη πού'ναι η σκηνή μας. Καλημερούδια αγόρια! Πού είναι η κάμερά μου?
-Μωρή παλαβιάρα αντί να κωλοχαίρεσαι και να βιντεοσκοπείς σωρούς από πέτρες καλύτερα βγάλε τον χάρτη και ας την κάνουμε από δω πέρα. Μούφα το ντοκιμαντέρ.
-Μα....εδώ στην τσέπη μου τον είχα τον χάρτη....πού στο καλό πήγε οέο?!
-ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ ΗΛΙΘΙΑ??
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!
-Εσύ τώρα τι γελάς ρε Mike?
-Γιατί πέταξα τον χάρτη στο ποτάμι! ΧΑΧΑΧΑΧ!
-!@#$%!@

Λίιιιιγο αργότερα...
-Αχ κοιτάχτε τι βρήκα πάνω στα δέντρα! Κρεμασμένα βουντού ξυλάκια σε σχήμα ανθρώπων! So cool! Ας το βγάλω βίντεο.
-Κοπελιά σύνελθε, άσε κάτω την κάμερα και βοήθα μας να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής. Αυτό το κωλοδάσος έχει αρχίσει και μου την δίνει στα νεύρα.

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ο άλλος ο μαλάκας πού είναι?

-JOOOOSH JOOOOOOOOSH!!! Μπουχουχούυυυ χάσαμε τον Josh!

Λίιιιιγο αργότερα...
-Ξύπνα Mike! Ακούω βήματα έξω απ'την σκηνή μας.
-Ο Josh θά'ναι.
-JOOOOOSH!
*no answer..και τα ποδοβολητά συνεχίζονται*

Λίιιιιγο αργότερα...
-Α! Ένα σπίτι!
-Wow, ξεφύτρωσε απ'το πουθενά....ΜΑΓΕΙΑ!
-Πάμε μέσα να δούμε τι παίζει.
-Οκ κούκλα μου.

Λίιιιιγο αργότερα...
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Mike πού πήγες??
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
*Ζντουπ, πτώση κάμερας*

ΤΕΛΟΣ

Κουλουράκια

..βουτηγμένα σε ζεστό καπουτσίνο βανήλια, ακούγοντας Tool και κοιτάζοντας έξω απ'το παράθυρο τα χρώματα ν'αλλάζουν καθώς ο ήλιος δύει.

Ντριιιιιιιιιιν το άτιμο το τηλέφωνο με κάνει να πεταχτώ απ'την καρέκλα μου. Τι σκατά θέλει πάλι η θεία τώρα? Α..ευχές.

Σηκώνομαι και πάω ν'ανάψω λίγο τον θερμοσίφωνα. Θέλω καυτό νεράκι. Και μετά γρήηηηγορα να ετοιμαστώ για την δουλειά. Έλεγα να ντυθώ σε total black, μόνο που το ντύσιμό μου σχολιάζεται απ'τα παιδιά..και στην συνέχεια απ'τους γονείς τους. Οπότε πρέπει να βάλω και κάτι σε πιο χαρούμενο χρωματάκι πάνω μου. Πφφφ.

Βαριέμαι. Είμαι μόνη στο σπίτι. Δεν έχω σε ποιόν να πετάξω κακιούλες. Έχω αγκαλιά το γκριζορόζ ποντίκι που αγόρασα χθες απ'τα ΙΚΕΑ. Το ονόμασα Σέλντον :P [μην νομίζει κανείς ότι το ποντίκι είναι αληθινό ε! :P:P:P]

Ανυπομονώ νά'ρθει η επόμενη Παρασκευή. Ίσως φέρει μια ευχάριστη αλλαγή στην καθημερινότητά μου.

Ταξιδιάρικη διάθεση

Όχι, δν μπορώ να πάρω το αεροπλάνο και να κάνω ένα ταξίδι μακριάααα και να ξεφύγω απ'την καθημερινότητα. Οπότε προς το παρόν λέω να ταξιδέψω λίγο μέσω της μουσικής.

Είχα χρόνια να ακούσω το περίφημο The Bard's Song των Blind Guardian. Σήμερα τού'δωσα και κατάλαβε. Ταυτόχρονα τραγουδούσα κι εγώ τα lyrics, ευκαιρία να κρατάω την φωνή μου σε φόρμα.

...Tomorrow will take us away
Far from home
No one will ever know our names
But the bards' songs will remain
Tomorrow will take it away
The fear of today
It will be gone
Due to our magic songs...

Το θέμα είναι ότι μ'αυτό το τραγούδι νιώθω ότι κι εγώ μεταμορφώνομαι σε bard και πηγαίνω σε μέρη μαγικά. Σαν να παίρνω τον μακρύ δρόμο που βγάζει στο άγνωστο και είναι γεμάτος περιπέτειες και μετά έχω άπειρες ιστορίες να διηγούμαι. Σαν να περιπλανιέμαι στην Μέση Γη με την δύναμη της φαντασίας και να γνωρίζω από κοντά τους απίστευτους λαούς της...

Εσάς ποιό τραγούδι σας ταξιδεύει περισσότερο?

Ορκίζομαι ότι θά'μαι μια καλή Αγγλικού

Ναι, στο τέλος πετάξαμε και τα καπελάκια.
Κρίμα που δεν μπορούσα να έχω μαζί μου και καμιά 15αριά φιλαράκια που ήθελα.
Γαμώ τις ανακοινώσεις της γραμματείας.
Α! Επίσης, πολλοί κλαίγανε. Εγώ όμως πάντα ψύχραιμη κατά την διάρκεια της τελετής αλλά και μετά. :P

Quotes

Love felt and returned, love which our bodies exact and our hearts have transfigured, love which is the most real thing that we shall ever meet... It isn't possible to love and to part. You will wish that it was. You can transmute love, ignore it, muddle it, but you can never pull it out of you. I know by experience that the poets are right: love is eternal. George had turned at the sound of her arrival. For a moment he contemplated her, as one who had fallen out of heaven. He saw radiant joy in her face, he saw the flowers beat against her dress in blue waves. The bushes above them closed. He stepped quickly forward and kissed her. ...απ'το A Room With a View...