Favourite album covers and/or artwork

1) Tool - Lateralus

Το booklet αυτού του άλμπουμ αποτελείται από διαφανείς σελίδες με σχέδια της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος. Όταν αυτές οι σελίδες "πέφτουν" η μία πάνω στην άλλη σχηματίζουν την εικόνα που βλέπετε, το εξώφυλλο δηλαδή. Αισθητική τελειότητα και συμβολισμός: είμαστε θεοί. Φυσικά καθένας κάνει τα δικά του interpretations.

2) Tool - 10,000 Days

Ένα άλμπουμ απίστευτου σχεδιασμού που ζητάει απ'τον ακροατή να το ανακαλύψει και αισθητικά. Χρησιμοποιούμε τα "γυαλιά" και οι εικόνες 3D ζωντανεύουν, μαζί και τα μέλη του συγκροτήματος που ποζάρουν σε απίστευτα σκηνικά. Ένα booklet που δεν το χωρταίνω με τίποτα! Ξανά και ξανά ανακαλύπτω νέες όμορφες λεπτομέρειες στις εικόνες του.

3) Pink Floyd - Dark Side of the Moon

Πανέμορφο, χαρακτηριστικό, κλασσικό εξώφυλλο που μας θυμίζει και το μάθημα της Φυσικής Χ-P

4) Joanna Newsom - Ys

Έργο τέχνης...Joanna πού είναι η άρπα σου;

5) Blind Guardian - The Forgotten Tales

Haunting...η φαντασία στο μεγαλείο της.

6) Opeth - Blackwater Park

Το περίτεχνο σύμβολο των Opeth δένει απίστευτα με τα κλαδιά και το gloomy τοπίο. Ένας σκοτεινός πίνακας που ταιριάζει γάντι στις μελωδίες των Opeth.

7) Placebo - Meds

Capture the motion αισθητική που μ'αρέσει πολύ. Απ'τα εξώφυλλα που σου μένουν κι αυτό.

8) In Flames - Come Clarity

Κυρίως για προσωπικούς λόγους μπαίνει στην λίστα μου...είναι αυτό το ξερίζωμα της καρδιάς που μου κάνει κάτι...Και επίσης μ'αρέσει το σκίτσο.

9) Mastodon - Leviathan

Όπως και στον προηγούμενο δίσκο τους, οι Mastodon χρησιμοποιούν την ίδια αισθητική με τα φωτεινά χρώματα και μοτίβα που σχετίζονται με το υποσυνείδητο και την λογοτεχνία. Ω ναι, μ'αρέσει!

10) Voivod - Nothingface

We are machines...

Αυτά λοιπόν είναι τα αγαπημένα άλμπουμ από άποψη αισθητικής [προς το παρόν ε!]

Αν έχετε όρεξη κάντε κι εσείς λίστα, να συγκρίνουμε τα καλλιτεχνικά γούστα μας.

^_^

Πίεση

Δεν έχω χρόνο αυτή την εβδομάδα ούτε να βγω για ένα ομαδικό καφεδάκι με τις φίλες μου, ούτε απλά να περπατήσω μόνη μου στο κέντρο, ούτε ν'ακούσω μουσική με τις ώρες, ούτε καν να σπαταλήσω πάνω από 5 λεπτά για να επιλέξω το καλύτερο σοκολατένιο παγωτό!
Το Gothic Novel φταίει για όλα...για χάρη του χάνω και συναυλία..

Είδα τίτλο δημοσίευσης του lazinio για psychoanalysis και αμέσως πέρασε όλη η ύλη μπροστά απ'τα μάτια μου!! Freud, Jung, Lacan αχ και βαχ...και ταυτόχρονα πρέπει να θυμάμαι πώς εφαρμόζουμε αυτές τις θεωρίες σε κάθε novel. Γιατί ρε lazinio γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι?????!!! Πάω λίγο να ηρεμήσω και να ξεχαστώ και τσουπ πέφτω πάλι σε psychoanalysis! Θα το θυμάμαι αυτό ρε! :P

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι δεν πήζω μόνη μου. Πριν λίγες ώρες για παράδειγμα πέτυχα και την κολλητή μου να διαβάζει μανιωδώς. Yeah! Αυτά είναι! Παρέα στα Στάρμπακς [αν και επιλέγω Ελευθερουδάκη για διάβασμα δαγκωτό].

Άντε να δώσω το mid-term να ξεμπερδεύω!

Πλησιάζει...

...το καλοκαιράκι.

Closing my eyes μπορώ να με φανταστώ σε παραλία του Ιονίου Πελάγους ξαπλωμένη στην τιρκουάζ πετσέτα μου, παραδίπλα μου έναν φραπέ γλυκό με πολύ γάλα [που λέει και η φίλη μου η Σοφία], η ομπρέλα με την δροσιστική σκιά της, μυρωδιά αντιηλιακού καρπούζι, τραγούδι του γεροτζίτζικα πάνω στο πεύκο, ο ήχος του αφρού όταν σκάει το κύμα, no σκοτούρες, σούπερ ψυχική γαλήνη, μοναξιά, ηρεμία...

"ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Πού είναι τα μπρατσάκια μουυυυυυ; ΜΑΜΑΑΑΑΑ!"

Ψυχική γαλήνη+ηρεμία ΤΕΛΟΣ!

Είναι η κάθοδος των βαρβάρων-Ελλήνων στην παραλία.
Κατεβαίνουν κατα κύματα, με το μισό σπιτικό τους σε REALLY BIG τσάντες θαλάσσης, 4-5 ξαπλώστρες, δεύτερες αλλαξιές για τα σκασμένα τους, ταπεράκια για όλο το σόι, ψαροντούφεκο, απόχη, μπάλες περιπτέρου και...κραυγές ζουλού.

Κι εγώ κραυγάζω από μέσα μου ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ ΜΟΥ.

Και ψάχνω απεγνωσμένα το mp3 player μου μπας και γλιτώσουν τ'αυτάκια μου. Πάλι γκαντεμιά όμως. Το ξέχασα σπίτι. Τι κάνουμε τώρα; Μάλλον βουτιά στο νερό και συνεχείς τούμπες, μακροβούτια και κατακόρυφα για απόλαυση της ηρεμίας του βυθού. Όχι για πολύ όμως, γιατί τα μικρά αρχίζουν και τσαλαβουτούν και πετάνε νερά παντού γύρω τους χωρίς φυσικά να τα νοιάζει [αφού ΚΑΠΟΙΟΙ "ξέχασαν" να τους μάθουν κανόνες συμπεριφοράς, σεβασμού κλπ.].

Βγαίνω γρήηηηηγορα απ'το νερό, ντύνομαι και την κάνω. Πίσω στο εξοχικό. Με σταθερό βήμα κατευθύνομαι προς το cd player. Yeah, έφερα και 2 cd T()()L μαζί μου σ'αυτές τις διακοπές! Ευτυχώς τα θυμήθηκα. Πατάω το play, βάζω σκουρόχρωμα κεράσια σ'ένα πιάτο, κάθομαι στη βεράντα και απολαμβάνω.
Θά'θελα νά'ξερα ποιός μου είπε ότι εκείνη η παραλία είναι απόμερη! Κρέπες!
Παράξενη μπορεί να με πείτε. "So what?" θα σας απαντήσω.
Θέλω νά'χω ησυχία όταν είμαι στην παραλία μετά από μια εξαντλητική χρονιά και πανδύσκολη εξεταστική. Δεν μιλάω για την απόλυτη ησυχία φυσικά. Απλά θεωρώ βάρβαρες τις κραυγές χωρίς λόγο.

Repeat it...again and again!

Band: Fear Factory
Song: Invisible Wounds (Dark Bodies)
Album: Digimortal

Dark bodies floating in darkness
No sign of light ever given
Imprisoned in a world without a memory
Unconscious, or am i conscious?
Cut from the heart i am part of
Sometimes i feel as though i'm frozen in heaven

And i saw my own face in the dark and lonliness
And i saw my own face like a spark frozen in heaven

In dreams i see myself flying
Closer to the sun, and i'm climbing
Tried to touch the sun
But the brightness burned my eyes
Unconscious, or am i conscious?
Fell from the sky like a star
Sometimes i feel as though i'm frozen in heaven

And i saw my own face in the dark and lonliness
And i saw my own face like a spark

Dark
My life was so dark...
My mind was so dark...
Everything was dark

Unconscious, or am i conscious?
Fell from the sky like a star
Sometimes i feel as though i'm frozen in heaven

And i saw my own face in the dark and lonliness
And i saw my own face like a spark frozen in heaven
Dark bodies floating in darkness...

Ήθελα τόσα χρόνια να το πω...

...το "No Quarter" σε T()()Lική εκτέλεση είναι σκέτη ΚΑΥΛΑ! Τέλος! (Πάρτε το λινκ..δεν ξέρω πώς να ποστάρω παραθυράκι με το βίντεο.. http://www.youtube.com/watch?v=BdQGSykj6vo )

Όταν οι T()()L αποφασίζουν να διασκευάσουν ένα κομμάτι του αλλάζουν τα φώτα, του κάνουν deconstruction και το construction που ακολουθεί είναι τόσο πειραγμένο [μουσικά, φωνητικά, lyrics..] που σε κάνει να χάνεσαι και να αναφωνείς OMG.

Έτσι και στην περίπτωση του "No Quarter" των legendary Led Zeppelin.
Οκ, σούπερ η original εκτέλεση...αλλά σούπερΧ10 η εκτέλεση των T()()L.
Ανατριχιάζω στα φωνητικά του κύριου Maynard, στην χαρακτηριστική κιθαριστική μελωδία που παίζει ο θεός [a.k.a. Adam Jones] και στα αλλαγμένα lyrics..Είπαμε, αν ακούς τραγούδια των T()()L κάθε μέρα τι να τα κάνεις τα ναρκωτικά? Μαστούρα λέμε!

Η διασκευή του "No Quarter" δένει απόλυτα με μοναχική φάση σε σκοτεινό δωμάτιο, όπου είσαι ξαπλωμένος με τα μάτια ανοιχτά κοιτάζοντας το σκοτάδι γύρω σου και έχοντας την μουσική να σε μαγεύει.

Το original "No Quarter" αφιερωμένο στους φανατικούς των Zeppelin. Η διασκευή αφιερωμένη στους "εργαλειοφανατίλες".

Cheers!

Καθημερινότητα

Διάβαζα στον Ελευθερουδάκη το μεσημέρι, παρέα με μια τάρτα σοκολάτα, το πολύ βαρύ [κυριολεκτικά+μεταφορικά] Norton Theory & Criticism και το αγαπημένο μου mp3 player.

Ε και συμπεραίνω ότι είμαι πιο συγκεντρωμένη όταν διαβάζω με Ska-P [+Skaribas lol!!]. Το έλιωσα σήμερα το Planeta Eskoria, όλα του τραγούδια! Και το διάβασμα κύλησε τόσο όμορφα+ξεμπέρδεψα και γρήγορα! Yeah! [Ρωτήστε με για το Orientalism του Said και θα δείτε ότι θυμάμαι πραματάκια :-P ]

Στον γυρισμό ήμουν σ'ένα λεωφορείο φουλ από κόσμο [ευτυχώς η κωλόφαρδη βρήκα κενή θεσούλα]....κλαψ όμως...είχε τελειώσει η μπαταρία του mp3 player οπότε έπρεπε να αναικτώ ν'ακούω τις μαλακίες των γέρων που κάθονταν στα δεξιά μου [και ήταν και δεξιοί btw :-P]. Οι γέροι αυτοί που λέτε είχαν πιάσει την κλασσική συζήτηση για το χάσμα γενεών. Έλεγαν τα γνωστά, ότι εμείς οι νέοι δεν τους σεβόμαστε στα Μ.Μ.Μ. [μέσα μαζικής μαλάκινσης] και λοιπά. Πώς όμως να κερδίσουν τον σεβασμό μας όταν δεν μας σέβονται οι ίδιοι;

Πήγε να μπει μια κοπελίτσα γύρω στα 18 και είχε το ένα χέρι της σε γύψο [και οπότε θά'ταν κάπως επικίνδυνο για την ίδια να μείνει όρθια]. Οι γέροι που στέκονταν δίπλα στην πόρτα ούτε που κουνήθηκαν για να περάσει η κοπέλα να πάει να κάτσει. Εκείνη τους είπε: "Μπορείτε να κάνετε λίγο άκρη να περάσω;" Και γυρνάει ένας γέρος με ύφος απερίγραπτο και της λέει: "Γιατί κοπέλα μου; Μπες απ'την άλλη πόρτα! Δεν βλέπεις ότι δεν χωράς και μας ενοχλείς;" Οκ, ευτυχώς που τον άκουσε ο οδηγός και τον έβαλε στην θέση του τον κωλόγερο! [...και ευτυχώς δεν πρόλαβα να του πω καμιά κουβέντα εγώ! Οι κοντινοί μου friends καταλαβαίνουν φαντάζομαι...muahaha].

Πάντως είναι απαράδεκτο κάθε μέρα να είμαι μάρτυρας παρόμοιων περιστατικών. Γαμώτο μου κερδίστε εσείς οι γέροι τον σεβασμό που απαιτείτε! ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΤΟΝ έχοντας καλούς τρόπους!!! Γιατί οι ανοχή όλων των επιβατών έχει και τα όριά της...γκρρρρρ...

Today

Βασικά αυτή την στιγμή γίνεται το Legalise στο Πάρκο Αντώνης Τρίτσης.
Όχι ότι ποτέ έχω ασχοληθεί με τέτοιου είδους φεστιβάλ...αλλά πριν λίγο που έκανα την βόλτα μου στο πάρκο πέτυχα τυχαία όλους τους τζιβοσαλβαροφορεμένους, τις μοντέρνες χίπισες, σκηνές στα γρασίδια, πάγκους που πουλούσαν ταγάρια, χαρτάκια κλπ.
Θά'θελα να κάτσω να δω την συναυλία ska-punk-reggae που ετοιμαζόταν αλλά δεν πήρα το ρίσκο...σκιάζομαι στην ιδέα ότι θα μπορούσαν από στιγμή σε στιγμή να πλακώσουν οι μπάτσοι...όπως και σε άλλα Legalise.
Οπότε γύρισα σπίτι και κατεβάζω καντήλια που μου ακυρώθηκε η αποψινή έξοδος για μπύρες!! Juanito θα σου σπάσω το κεφάλιιιιιιιι! :P

Πώς ξέρουμε ότι...

...τελικά δεν έχουμε οικονομική κρίση?

Ο κόσμος συνεχίζει ν'αγοράζει τα ακριβά σταράκια :-P

Τι νέο άκουσα σήμερα...

...άκουσα God Is an Astronaut, Soilwork, Anathema και έναν δίσκο των Ska-P που δεν τον είχα ακούσει ολόκληρο στο παρελθόν.

Μ'άρεσαν οι God Is an Astronaut, καλό post-rock group.
Απ'τους Anathema άκουσα έναν πολύ μελωδικό, ακουστικό δίσκο.
Αλλά τελικά οι Soilwork μου άρεσαν more than the other 2 bands. Όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι η Melodic Death Metal σκηνή με έλκει όλο και περισσότερο.

Για τους Ska-P τι να πω; I love them! Η μουσική τους μου φτιάχνει και το κέφι μου φέρνει και αναμνήσεις του κοντινού σχετικά παρελθόντος. Το "Mestizaje" είναι απ'τα καλύτερα αντι-ρατσιστικά και αντι-φασιστικά κομμάτια που έχω ακούσει ως τώρα.
Ska Ska Ska!!!

Let me dream...

...listening to Clint Mansell.

Είναι κάποιες μουσικές συνθέσεις που με ταξιδεύουν...είτε έχω ανοιχτά είτε κλειστά τα μάτια μου. Σίγουρα για μένα η μουσική του Clint Mansell το καταφέρνει αυτό και με το παραπάνω!

Όλοι ξέρουν το πασίγνωστο soundtrack του Requiem for a Dream, την έντασή του, αυτή την δύναμη και οργή και θλίψη όλα ταυτόχρονα.

Αλλά εμένα με τρελαίνει ακόμα περισσότερο το soundtrack του The Fountain. Εδώ συναντάμε ένα διαφορετικό ύφος στις συνθέσεις του Mansell. Σαν να μου βγάζει κάτι το πιο ώριμο μαζί με μια νοσταλγία και μπόλικο συναίσθημα. Δεν έχει αυτή την ένταση του Requiem for a Dream, έχει όμως κάτι άλλο που μου φέρνει αναμνήσεις και ανατριχίλες.

Το "Together We Will Live Forever" το έχω συσχετίσει με ένα άτομο που θα μου μείνει αξέχαστο σε όλη μου την ζωή. Γιατί αυτό το άτομο είναι σαν μέντοράς μου. Μου έμαθε για τον Clint Mansell, για την Post-Rock σκηνή, για ποιητές βουτηγμένους σε καταχρήσεις που ξέρουν να παρουσιάζουν την ζωή με τον πιο ωμό και ταυτόχρονα πιο όμορφο τρόπο, για μια κοπέλα που παίζει άρπα αλλά η φωνή της είναι εκνευριστικότατη [και τόσο εθιστική τελικά...], για ανθρώπους που κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα...
Ω ναι, φυσικά έχω ακόμα εκείνο το cd σου A. , αυτό που έχει το ποίημά σου για εξώφυλλο και είχε μέσα για bonus track το "Together We Will Live Forever". Και κόντεψα να τσακωθώ πολύ άσχημα με την μάνα μου όταν εκείνη το έριξε κατά λάθος κάτω. Ευτυχώς δεν έσπασε.

Χαίρομαι που σε γνώρισα :)


Και χαίρομαι πολύ που αυτή την στιγμή απολαμβάνω την μουσική του Mansell και θυμάμαι φίλε μου τα παλιά.

Πρακτική

Όπου νά'ναι φεύγω να πάω στο σχολείο! Σήμερα έχω την δεύτερη παρουσίαση...δηλαδή θα κάνω εγώ το μάθημα στα παιδάκια.
Το τμήμα Β'5 θα έχω σήμερα [τμήμα της Β'Γυμνασίου], λίγοι μαθητές αλλά ψιλοάτακτοι.
Άντε να δούμε πώς θα πάει...

Με την Γ'Γυμνασίου πάντως το μάθημα ήταν τέλειο! Φοβερή επικοινωνία και το μάθημα πήγε ρολόι, καλύτερα απ'ό,τι υπολόγιζα.

Η πλάκα είναι ότι και τα παιδιά της Γ' αλλά και της Β' Γυμνασίου με έχουν κατασυμπαθήσει! λολ δλδ! [Η αδυναμία μου είναι το τμήμα της Γ' όμως.....αφήστε που εκεί μέσα είναι ο Ορφέας, ένα αγοράκι που ακολουθεί τα μουσικά μου χνάρια, a.k.a. Progressive Rock/Metal. Του είπα φυσικά ν'ακούσει Tool κλπ.]

Οκ, πάω να ετοιμαστώ...


8-)

System of a Down

Είπα αυτό το βράδυ να το ρίξω στους System, έτσι μωρέ, να θυμηθώ τα νιάτα μου :P
Και τα θυμήθηκα...
Τότε που πήγαινα 1η Λυκείου, στην αρχή της σχολικής χρονιάς.
Έχοντας ακούσει κάμποσες φορές το Hybrid Theory των LP, το Dark Side of the Moon των εκπληκτικών Floyd και το Master of Puppets των Leftallica πέφτω σε μια εκπομπή στο ράδιο που έπαιζε συνεχόμενα κομμάτια από το Toxicity.
Οκ, αυτό ήταν.
Νομίζω με το "Psycho" είναι που κόλλησα πρώτα και μετά με το "ATWA" και όλα τ'άλλα στη συνέχεια! Είναι που ερωτεύτηκα απ'το πρώτο κιόλας άκουσμα την φωνή του Serj και τον ρυθμό των κομματιών των S.O.A.D.
Και ρε γαμώτο στεναχωριέμαι που τόσοι και τόσοι δεν χωνεύουν την φωνή του...εμένα μ'αρέσει αυτό το ιδιαίτερο που έχει, την ξεχωρίζεις ανάμεσα σε τόσες άχρωμες φωνές.

Οπότε απόψε τους έκανα ένα ωραιότατο tribute...και τώρα που σας γράφω βρίσκομαι στο "Prison Song" και έχω ακούσει ήδη τα albums Hypnotize, Mezmerize, Steal This Album, System of a Down και προφανώς βρίσκομαι στο αγαπημένο μου Toxicity.

Καλή φάση...τόσες ώρες έκανα Lesson Plan μετα μουσικής.
Αύριο βράδυ να κάνω tribute In Flames ή Tool κλασσικά...? Θα δέιξει..

Γιατί μ'αρέσουν τα Public στο Σύνταγμα...

Απλοί οι λόγοι...
1) Είναι αρκετά κοντά στο μετρό ώστε να μην χρειάζεται να κουραστώ κιόλας [ειδικά τις μέρες που βαριέμαι που ζω :P ]
2) Το κτήριο είναι πανέμορφο, έργο του Τσίλερ, και μ'αρέσει να το παρατηρώ..
3) Δίπλα στις σκάλες έχει κάτι διαφανή πραγματάκια που κρέμονται και καθώς ανεβαίνω μ'αρέσει να τα κουνάω [λολ, η χαρά του παιδιού]
4) Έχω βγάλει κάρτα μέλους που προσφέρει κάποια έκπτωση στα βιβλία [άλλο αν μέχρι τώρα έχω αγοράσει μόνο σιντάκια..]
5) Μπήκες, είδες, αγόρασες...μέσα σε 5 λεπτά! [αν φυσικά ξέρεις πού βρίσκεται αυτό που ψάχνεις]
6) Ποικιλία σε τόοοοοσα και τόοοοοσα προϊόντα! Και τα gadgetάκια είναι τόσο πρωτότυπα που χαζεύεις εκεί να τα κοιτάς!
7) Εκεί πιο δίπλα, έχει γνωστό φαστφουντάδικο...άμα έχω λιγούρες για το μπέργκερ μου που έχει μόνο το μπιφτέκι μέσα [βελτίωση: καμιά φορά ζητάω ν'αφήσουν και το τυρί].


Στην τελευταία μου επίσκεψη στα Public αγόρασα το Controlling Crowds των Archive και έχω κολλήσει...εθισμός ένα πράμα...αν δεν ακούσω το "Bullets" 5 φορές την ημέρα νιώθω ότι κάτι μου λείπει...


Άσχετο κι αυτό: Βλέπω ότι το μπλογκ μου έχει κάτι διαμαντάκια στις άκρες! Πού να τρέχω τώρα να βρω άλλο φόντο? :-P τέσπα, ας μείνουν εκεί τα διαμαντάκια και άαααλλη φορά βλέπουμε..