Έτσι είναι οι φιλίες.
Όσο ξαφνικά αρχίζουν τόσο ξαφνικά μπορεί και να τελειώσουν.
Μερικά άτομα έρχονται στη ζωή σου ίσα για να πάρουν αυτό που θέλουν από σένα και μετά απλά εξαφανίζονται.
Σας τό'χα πει ρε κορίτσια, ότι βαρέθηκα νά'μαι εγώ το άτομο που στέλνει πάντα για να βρεθούμε.
Σας τό'πα ότι αν θέλετε να με ψάξετε κι εσείς εδώ θά'μαι. Το κινητό μου τό'χατε όλες.
Σας τό'χα πει ότι εμένα δεν με πείθετε να έχω facebook ώστε να μαθαίνω τα νέα σας από κει.
Και τελικά πριν λίγους μήνες σας έψαξα για τελευταία φορά. Έστειλα σε όλες και καμιά δεν απάντησε θετικά για ένα γαμημένο καφεδάκι.
Και από τότε, όπως το περίμενα, δεν με έψαξε καμιά σας εκτός από την Β.
Πλέον δεν θέλω να ξέρω τίποτα για σας. Δεν με ενδιαφέρουν οι "φίλες" που δεν ξέρουν καν αν ζω ή αν πέθανα ή που ενδιαφέρονται μόνο να μιλούν και όχι ν'ακούν. Γνώρισα άτομα καλύτερα από σας, άτομα με συναισθήματα, λογική αλλά και τρόπους συμπεριφοράς. Άτομα που με αναζητούν και τα αναζητώ και περνάμε καλά μαζί.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν πληγώθηκα. Θά'ταν μέγιστο ψέμα. Αλλά όποιος παθαίνει μαθαίνει.
Έχω κι εγώ την αξιοπρέπειά μου και δεν είμαι το σκυλάκι του καθενός να τρέχω από πίσω. Σίγουρα μέχρι τώρα θα έχετε βρει άλλα θύματα να σας ακούνε και να μιζεριάζουν μαζί σας.
Τελικά είναι πάααααρα πολύ περίεργες οι γυναικείες φιλίες.
Μάλλον λειτουργώ καλύτερα σε παρέες με αγόρια. Σκεφτόμαστε με παρόμοιο τρόπο.
